"Janssen staat erom bekend dat hij zich steeds beweegt op het snijpunt van improvisatie en compositie. En dat hoor je hier maar al te goed. Hoewel er nogal hectisch van start gegaan wordt met Hiphop, waar de dissonanten ons, mede dankzij de sax van Ab Baars en de snerpende viooluithalen van Maurice Horsthuis, al om de oren vliegen, wordt er toch regelmatig een flinke scheut water bij de wijn gedaan. Zo neemt het parmantige Slow Fox al onmiddellijk wat gas terug. Pogo 1 en Pogo 2 spelen dan vervolgens de improv-kaart helemaal uit: brokken gitaar met rockesthetiek, stukken chaotische blazers en fragmentarische dissonante strijkers worden afgewisseld met traditionele swing, maar de onrust blijft zich toch steeds opdringen. Afsluiter Mambo vat de plaat eigenlijk goed samen. Hier krijgt ieder van de elf muzikanten de kans om zich van zijn beste kant te laten zien, en net als je denkt dat de chaos de overhand weer eens gaat krijgen brengt de piano van Janssen iedereen weer mooi in de pas". (kindaMuzik).
"Reedman Michael Moore is well known for his propensity as a composer, soloist, and improviser. He is featured as a composer here, and also as a bandleader. The 17 pieces that make up Tunes for Horn Guys were written with this particular ensemble in mind. The music here pays tribute to three very different elements of Moore's musical personality: the ghosts of composers who influenced him, the landscape and mythology of America, and the pervasive and persuasive place of Euro-style improvisation on modern music. These small works rely on the shimmering timbres of brass and reeds as harmonic extensions of one another in forming a color palette that cannot be identified as having one particular shade or shape. Moore shines as both a composer of haunting clarity and as a bandleader of unshakable faith and vision that there is still possibility in harmonically succinct and restrained music, even in the presence of visionary improvisation. Truly wonderful." (Allmusic)
Het Podium Trio is genoemd naar de destijds door de SJIN (Stichting Jazz In Nederland) ingestelde Podium Prijs, een aanmoedigingsprijs voor Nederlandse jazzmusici. In 1985 is het Podium Trio ontstaan. Toen Jan Kuiper in 1985 de Podium Prijs won, vroeg hij de eerdere winnaars Wolter Wierbos (1983) en Paul van Kemenade (1984) voor een concert. Sinds die tijd speelden ze tussen 1985 en 2000 honderden concerten in binnen-en buitenland. Het Podium Trio is een bijzonder ensemble. Het vertegenwoordigt al 30 jaar de Nederlandse muzikale vrijheid in samenspel, de compositorische originaliteit en vooral de unieke combinatie van improvisatie stijlen die je nergens anders ter wereld kunt vinden. In 2016 bestond het trio 30 jaar. "Live In Cologne" is opgenomen in 1993 met als gasten de Amerikaanse free jazz specialisten Jamaladeen Tacuma (bas) en Cornell Rochester (drums).
The debut recording from this tentet is comprised of pieces dating back to 1988. the band was created by Paul Termos to explore his own fascinations with the checks ands balances of creating pieces for a large ensemble. The eight pieces here explore some idea of how improvisational, compositional, and aleatoric elements are combined. Everything isn't in its place, but the harmonic elements and polytonal exchange between the saxophones and percussion instruments (piano, drums, vibes), which in turn engage the brass and bass, is nothing short of remarkable. Throughout there is great warmth, humor and vision on the part of both composer and instrumentalists. In places carnival and circus music are juxtaposed free jazz and then ballroom swing and finally hard bop with a harmonic invention that erects and collapses itself as a first foundational precept to something else that's never articulated. The entire process in these pieces is meta-musical; in other words, music about music. (Thom Jurek)|
"Het Podium Trio is ontstaan in 1985 toen Jan Kuiper de Podium Prijs van de stichting Jazz in Nederland won. Hij vroeg de eerdere winnaars van 1983 en 1984 voor een concert tijdens Kuipers prijsuitreiking. Dat werd een succes en sindsdien heeft het trio tussen 1985 en 2000 enkele honder-den concerten in heel Europa gegeven en opgetreden met gasten als Jamaaladeen Tacuma, Cornell Rochester, David Murray, George Lewis, Kelvyn Bell e.a. Legendarisch waren de concerten met Tacuma en Rochester. (Ook op dit album zijn beide heren te horen.) In 1995 ontving Wierbos de Boy Edgar Prijs en Van Kemenade kreeg de prijs in 1999." (Jazz in Arnhem)
Liveopnamen van Wolter Wierbos uit 1995. "As a member of the ICP Orchestra and Franz Koglmann's Piptet, he has displayed his penchant for the extremes of both arranged lyricism and free improvisation. As a result of his expertise and vision, X Caliber is a fascinating record in many respects, not the least of which are the fairly pedestrian concerns that so many tonal and timbral variations could be extracted from the trombone -- and with such musicality. Granted, this isn't everybody's shot of whiskey, but if you're reading this, you must have at least a passing interest in Wierbos as a soloist." (Allmusic)
Het improjazz-label Data brengt het eerste solo-album van de trombonist, uit 1982, uit op CD. Fascinerend ontlokt hij, al spuwend en pruttend, de meest vreemde klanken aan z'n instrument, inspiratie puttend uit z'n geboortegrond: Salland.
Experimentele improvisaties. Met gasten drummer Hans Bennink, percussionist Michael Vatcher, saxophonist/clarinettist Ab Baars en trombonist Wolter Wierbos (Deed ook op Joggers & Smoggers). "De geesten van Beefheart, Velvets, Sun Ra." (Oor)
Met naast de vooral kleurende drummer De Boo de zangerige noten van Anton Goudsmit (g) en de flamboyante halen van Wolter Wierbos' trombone. Aanstekelijke, speelse stukken met een beetje humor en veel vrijheid. Te zien op North Sea 2002.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
