Deze Freischlader CDzit verpakt in een bijzonder coverontwerp. Je moet het zien want is moeilijk uit te leggen als je het niet ziet. Van elk nummer is er een kaartje met tekst en een afbeelding. Bij deze bluesman gaat ook (vooral) om de teksten. Deze zijn weer heel scherp en maatschappijkritisch. De composities zijn zoals altijd weel heel breed. Slowblues, funky elementen, wat uptempo, zelfs een beetje poppy. Kortom: zeer gevarieerd zoals we het al jaren kennen van Freischlader, die zo langzamerhand wel de grootste bluesman in de Duitse geschiedenis mag worden genoemd. (GT, Muziekbank)
"Deze live-CD is een registratie van de afscheidstournee van de Henrik Freischlader Band (HFB) in de herfst van 2014. Na tien jaar onafgebroken te hebben getoerd, geproduceerd, gearrangeerd en gecomponeerd, heeft Henrik Freischlader besloten een rustpauze in te lassen. De tournee deed ook de Metropool in Hengelo aan. De nummers "Keep Playin" en "Everything Is Gone" op deze CD zijn tijdens dat concert opgenomen, een Nederlands tintje. De geluidskwaliteit is fantastisch dankzij Martin Meinschäfer van Megaphon Tonstudios in Arnsberg. Op de CD staan nummers uit het hele repertoire: van "Disappointed Women", geschreven toen hij zestien was, tot vier stukken van zijn laatste studio-CD "Nighttrain To Budapest". Met deze live-CD heeft de Freischlader Band een prachtig document achtergelaten die een periode van tien jaar op waardige wijze afsluit! Een prachtplaat." (Andre Wittebroek Bluesmagazine.nl)
"Henrik heeft al diverse malen de gewoonte gehad om van een studio cd een jaar later een live versie te maken: Get Closer (2006), Henrik Freischlader Live (2008), Tour 2010 Live (2011), Live In Concerts (2013), Live 2014 Night Train To Budapest, en dan nu Live 2019′. Als men denkt dat er op deze live-cds veel dezelfde nummers staan, heeft men het fout. Henrik is een zeer creatief persoon in het schrijven van nieuwe songs en net als zijn vriend Joe Bonamassa zeer productief en de kwaliteit lijdt er absoluut niet onder. Het concert is op één avond opgenomen in Zülpich door Jan Flerlage op 15 maart 2019 aan het begin van de Old School Tour. Deze toer loopt volgend jaar nog door. Thomas Oelscher deed de mastering in de Railroad Track Studios. De geluidskwaliteit is verbluffend. De muziek is een mix van funk, jazz, rock en blues maar de blues blijft de basis." (Blues Magazine)
"Henrik Freischlader verrast weer met een prachtige cd waarop de teksten, met een duidelijke boodschap, zeer belangrijk zijn. De muziek is zoals men van hem gewend is; een compleet eigen stijl en uitstekend gespeeld. De toevoeging van saxofonist Marco Zügner is een verrijking in de breedte van het muziekbeeld. De muziek staat met de voeten in de blues maar ze heeft heerlijke uitstapjes in funk, jazz en rock. Geen alledaagse cd maar een absolute aanrader voor elke muziekliefhebber". (Blues Magazine)
De Duitse gitarist/zanger is op 20 oktober 2016 ter promotie van dit album te aanschouwen in de Metropool in Hengelo: "Henrik Freischlader, die was toch gestopt? Na 10 jaar onafgebroken platen maken en touren was het gewoon even klaar voor Henrik Freischlader. Maar een rasmuzikant als Freischlader kan niet te lang op zijn lauweren rusten en bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Ideeën te over en Henrik is vastbesloten op de gebaande paden van blues te verbreden met zijn herinterpretatie van het genre. New Blues is geboren! Hij formeert een ritmesectie die bestaat uit twee van de meest gevraagde muzikanten uit de nieuwe lichting bluesmuzikanten en zo is het Henrik Freischlader Trio, dat naast Henrik bestaat uit Carl-Michael Gabringer en Alex Grube, een feit. Liefde voor blues en oog voor detail resulteren in een compromisloos geluid dat iedere bluesliefhebber zal waarderen." Het trio klinkt op dit album opmerkelijk ontspannen en jaagt er soepel 12 songs doorheen, opvallend vaak met een lichte funk-feel.
Op 16 november 2012 in Metropool, Hengelo "Was voorganger "Still Frame Replay" te omschrijven als 'een bluesalbum met meer rock', "House In The Woods" is eerder een 'meer bluesy album met rock'. Echter ook nu bevat het album meerdere muziekstijlen: van het rockende titelnummer en het bluesrockende "Sisters" tot rustige bluesnummers als "Breaking My Heart Again", "Two Young Lovers" en "Wont You Help Me". Dat laatste nummer is de afsluiter en tevens het langste nummer van de CD. Freischlader gaat zó op in deze song dat het niet anders kan of hij moet zelf beleefd hebben waar hij over zingt. "Nowhere To Go" valt op door het mooie Hammondorgelspel. In "1999" laat Henrik het vette gitaarwerk de boventoon voeren. Gitaarspel staat bij Henrik tegenwoordig in dienst van het nummer: tekst, compositie, melodie en zang dragen de songs. Paul Rodgers (The Free) is daarin een groot voorbeeld." (naar Johan Kox, Bluesmagazine.nl)
"Henrik wie? Ja beste mensen Henrik Freischlader uit Wuppertal in Duitsland! In 2009 speelde hij in het voorprogramma van BB King, Gary Moore, Jethro Tull, Johnny Winter en Joe Bonamassa. Joe was (en is nog steeds) erg onder de indruk van Hendriks eigenzinnige, originele manier van spelen en zijn markante stem. Je hebt pas na een aantal keren luisteren in de gaten hoe goed hij wel is, hoe vaker je het hoort hoe meer je ontdekt in zijn muziek. Op deze CD heeft Henrik ALLE instrumenten zelf bespeeld en ALLE nummers zelf geschreven! Henrik heeft de CD genoemd naar Martin Meinschaefer, in zijn opnamestudio is de CD opgenomen. Het resultaat klinkt fantastisch: vol, diep waarbij de gitaar en vooral de bekkens zeer natuurgetrouw klinken. De Qua kwaliteit is de parallel met "The Ballad of John Henry" van Joe Bonamassa snel getrokken. De muziek is wel zeer 'eigen'. Het gaat van Hendrix en Stevie Ray Vaughan tot rustige en pure blues tot alles ertussenin." (Andre Wittebroek, Bluesmagazine.nl)
"Steviger en rockier dan de bluesy voorganger "Recorded By Martin Meinschaefer". Het accent ligt meer op steviger gitaarwerk en een meer op de voorgrond tredende ritmesectie. Henriks markante stem blijft weer imponeren, vooral in de rustiger nummers. Meinschaefer was weer verantwoordelijk voor de analoge opnames, wat een vol en warm geluid geeft. De CD begint met de rockende titeltrack waarin Joe Bonamassa met een geweldige solo de toon zet. Beukende drums, scheurende gitaren en die karakteristieke stem maken het af. Een jazzy swing kenmerkt "Come On My Love". In "Whats My Name" komt de soulvolle zangstem van Henrik vol tot uiting op een lekkere groove. Schitterend is de slowblues "In Memory of Your Love". Weergaloos mooi gitaarspel; diep en gevoelig. "Gentlemen" heeft wat funk en Cubaans in zich, weer helemaal anders dus. Conclusie: een zeer gevarieerde CD waarin veel muziekstijlen, zoals rock, soul, funk, pop, jazz door de onderliggende blueslaag in elkaar vloeien." (André Wittebroek, BluesMagazine.nl)
Op 16 november 2012 in Metropool, Hengelo: "Vorig jaar trad hij op in een afgeladen tent op het Ribs & Blues Festival En die opkomst was volkomen terecht. Deze bluesgitarist en zanger wordt gezien als één van de grootste upcoming bluesgitaristen van deze tijd. Zijn talent wordt in blueskringen alom erkend. Niet voor niets speelde hij supports voor grootheden als B.B. King, Gary Moore, Joe Bonamassa (die een gastrolletje had op het album "Still Frame Replay"), Johnny Winter en andere blueslegendes. Maar ondertussen trekt hij moeiteloos zelf zalen over de hele wereld vol. Als je CD's van Stevie Ray Vaughan, Rory Gallagher of van een van voornoemde artiesten in je kast hebt staan mag je dit eigenlijk gewoon niet missen!" Freischlader wordt tijdens dit tweeënhalf uur durende concert begeleid door een Hammondorganist, een bassist en een drummer. Naast eigen, vaak lange stukken (met natuurlijk vooral veel soli) staan er songs van Peter Green (uit z'n Fleetwood Mac-tijd), Etta James en Jimi Hendrix op de setlist.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
