"In 2015 las Meshell Ndegeocello, voor het eerst een verhaal van de invloedrijke schrijver en mensenrechtenactivist James Baldwin. Het was een levensveranderend moment voor haar. Op 2 augustus 2024 zou Baldwin, die in 1987 overleed, honderd jaar zijn geworden. Om hierbij stil te staan, nam Ndegeocello een plaat op, geïnspireerd door zijn werk (en uitgebracht op zijn sterfdag). "No More Water: The Gospel Of James Baldwin" staat vol songs die gaan over de vaak heftige thema’s waar Baldwin over schreef. ‘I’m just walking, tryna get home / I do nothing, just leave me alone’, begint bijvoorbeeld "The Price Of The Ticket", over (de reële angst voor) plots politiegeweld. Prachtig is de handreiking halverwege dit korte nummer: ‘Officer, I know you’re afraid, like me.’ Puur muzikaal is "No More Water" eigenlijk een typische Ndegeocello-plaat, wat wil zeggen dat neo-soul, hiphop, gospel en soundscapes heel mooi met elkaar samengaan. Kortom, je hoeft James Baldwin niet te kennen om dit album goed te vinden." (OOR)
"Over the past 30 years, the bassist and vocalist has lent her unique blend of spacious melodies, rooted grooves and intricate fingerpicking to tracks by everyone from Madonna to Herbie Hancock and Robert Glasper. Across her own albums, Ndegeocello has been honing this sound to create soulful music that interpolates R&B and hip-hop as much as the virtuosity of jazz. On her previous album "Ventriloquism", she reinterpreted R&B tracks from the 80s. Now she looks forward, producing a futuristic, original soundscape of jaunty synthpop and electronic R&B. Clattering electronic drum programming gives a modernist swing to tracks such as "Georgia Ave" and "Omnipuss". Features from vibraphonist Joel Ross on the balladic "Towers" and guitarist Jeff Parker on the fast-paced fusion of "ASR" are meanwhile anchored by Ndegeocello’s punchy bass playing, giving consistency to her genre-hopping palette. A confident imagining of her infectious future funk sound." (Observer; 4 uit 5 sterren)
"Waar Meshell Ndegeocello zich met Cookie: The Anthropological Mixtape (2002) nog vol overgave op hiphop en Afro-Amerikaanse poëzie stortte, gooit ze voor de opvolger Comfort Woman, het roer drastisch om en begeeft zij zich in de gewichtloze sferen van de ruimte waar de zwaartekracht de mens geen parten speelt. Met veel invloeden uit de astrale jazz van de jaren zeventig presteert zij het om de meest sensuele en vernieuwende soul cd van 2003 te maken. Comfort Woman is met uitzondering van een tweetal reggaenummers, een collectie prachtige soulballades die nergens in de mierzoete valkuil valt, die zo kenmerkend is voor het genre. Nergens wordt het te glad door de natuurlijke, oorspronkelijke rauwheid die Meshell Ndegeocello over de hele linie op subtiele wijze weet te behouden. Wie de moed opgegeven heeft om ooit nog een eerlijke soul-cd te horen, moet hier zeker naar luisteren. Prince moet jaloers op haar zijn." (Muziekweb)
"Dat de Amerikaanse zangeres en componiste na een kwart eeuw van wonderlijke maar niet altijd even gemakkelijke platen ineens aan komt zetten met een plaat vol covers, is een aangename verrassing. Voor Ventriloquism verzamelde Ndgeocello liedjes uit de jaren tachtig en negentig, geschreven en vertolkt door zwarte muzikanten. Je moet even kijken van wie het prachtig verstilde Nite & Day ook al weer was (Al B. Sure). Ook Tender Love (Force MD's) en Don't Disturb This Groove (The System) zullen niet bij iedereen belletjes doen rinkelen. Maar Smooth Operator (Sade) en Waterfalls (TLC) kent iedereen. En wat Meshell Ndgeocello met al die nummers doet, is ze zich eigen maken. Haar stem klinkt bezwerend, de arrangementen zitten vol fraaie details en er wordt knap ingehouden gemusiceerd. Van ongekende schoonheid is Sometimes It Snows In April van Prince. Een versie zo subtiel, vol onderkoelde emotie, dat het haast lijkt of de betreurde schepper ervan zelf toekeek toen het werd opgenomen". (Gijsbert Kamer, VK).
Na 't a-typische 'Bitter' terug bij kolkende, losjes klinkende funk. Haar zwoele zingzeggende vocalen banen zich door grooves die wisselend lonken naar hiphop (met dank aan oa Talib Kweli) en jazz en fusion (met dank aan oa Marcus Miller).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
