De progressieve singer/songwriter en multi-instrumentalist Duncan Browne (1946-1993) is vooral bekend om de met jazzrock geïnjecteerde progressieve pop die hij in de tweede helft van de jaren '70 maakte. In Nederland leverde hem dat een hitje op met "The Wild Places". Na afnemend succes begaf hij zich in de jaren '80 op de soundtrackmarkt. En zo componeerde en speelde hij de muziek voor de TV-serie "Travelling Man", met gitarist/toetsenist Sebastian Graham-Jones en ondersteund door ex-Van Der Graaf (Generator)- en Peter Hammill's K-Group-bassist Nic Potter. Fans van zijn oude werk, opgelet: dit is rustige, met veel synthesizers (met typische jaren '80-geluiden) gemaakte instrumentale muziek, die bedoeld is om beeld te ondersteunen. Toch is het niet onaardig gehoord te hebben, om een compleet beeld te krijgen van de man die minstens 3 vergeten meesterwerkjes afleverde en in 1993 jammerlijk aan de gevolgen van kanker overleed. En bovendien is het voer voor zoekers naar niet te opdringerige instrumentale muziek.
De Brit Nic Potter (1951-2013) is vooral bekend geworden als bassist van Van Der Graaf Generator (1969-70) en Van Der Graaf (1977-78). Daarna speelde hij tot midden jaren '90 regelmatig mee op soloplaten en -tournees van VDGG-voorman Peter Hammill. Sinds halverwege de jaren '80 produceerde hij soloalbums, waarop hij niet de bas beroert, maar synthesizers bespeelt. Dit album uit 1987 bevat rustige, typische jaren '80-synthesizermuziek: relaxte synthvelden en ingetogen melodieën.
Compilatie met de vroegste electronische muziekverkenningen van de man die vooral bekend werd als bassist van Van Der Graaf (Generator) en Peter Hammill's K Group. Op deze plaat vol instrumentale stukken is soms zijn basspel te horen, maar vaker zijn synthesizermelodieën en -tapijten. Hij wordt af en toe bijgestaan door derden, zoals de gitariste John Ellis (van de K Group en later van The Stranglers) en Steve Boltz. Het slotstuk is "Elsham Road" van het tweede deel uit de "The Long Hello"-serie. Dat was een serie platen waarop de Van Der Graaf Generator-instrumentalisten samen speelden zonder hun 'leider' Peter Hammill. In dit stuk zijn VDGG-leden Guy Evans (drums) en David Jackson (saxofoons) te horen.
De Brit Nic Potter (1951-2013) is vooral bekend geworden als bassist van Van Der Graaf Generator (1969-70) en Van Der Graaf (1977-78). Daarna speelde hij tot midden jaren '90 regelmatig mee op soloplaten en -tournees van VDGG-voorman Peter Hammill. Sinds halverwege de jaren '80 produceerde hij soloalbums die voornamelijk door synthesizers gedomineerde, relaxte nummers bevatten. Die synthvelden en klankwolken creëert hij zelf, maar op dit album uit 1989 zijn er (afgemeten) bijdragen van vele vrienden, meestal aan één track: Hammill, Snowy White, Huw Lloyd-Langton (ex-Hawkwind, enkele weken vóór Potter overleden) en de in 1994 overleden Duncan Browne op gitaar. Verder werken o.a. een saxofonist, een hoboïst en violist Stuart Gordon (The Korgis, ook Peter Hammill-begeleider) aan steeds één track mee.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
