Live-opnamen uit 2007 van een concert dat 'professor' Peter Schickele gaf met het Armadillo Quartet en enkele vocale solisten. Schickele leidt alle stukken in, die soms van eigen hand zijn en soms van P.D.Q. Bach, die volgens het boekwerkje leefde van 1807 tot 1742. Voor wie het niet weet: P.D.Q. is een verzinsel van Schickele. Hij neemt met zijn muziek, die een stuk leuker wordt als je zijn bijzonder grappige inleidingen eerst beluisterd hebt, de klassieke wereld op onnavolgbare wijze op de hak en steekt overal de draak mee. Zeker: soms is het resultaat bijzonder flauw, soms misschien leuk als je erbij was, maar op plaat niet om aan te horen, maar vaak genoeg behoorlijk hilarisch.
De Amerikaanse muziekkomediant Peter Schickele creëerde de imaginaire componist P.D.Q. Bach, zogenaamd de jongste zoon van J.S. Bach. Zelf is hij dan zogenaamd de muziekwetenschapper die deze werken ontdekte. Natuurlijk heeft hij ze allemaal zelf gecomponeerd. Het zijn stuk voor stuk humoristische werken die passen in een typisch Amerikaanse muzikale humortraditie die bij ons niet zo bekend is (en waar je ook bijv. Spike Jones en de Guckenheimer Sauerkraut Band onder kunt scharen). In Amerika is Schickele/Bach, vooral onder musici, een waar fenomeen. Uit deze hilarische opnamen uit de jaren '60 (stukken met namen als 'The Unbegin Symphony', 'Fuga Vulgaris' en 'Half-Act Opera "The Stoned Guest"') blijkt waarom. De lange inleidingen van Schickele zijn vaak nog leuker dan de stukken en eigenlijk volledige conferences. Een giller is ook de uitvoering van Beethovens Vijfde Symfonie met live verslaggeving als bij een American Football-wedstrijd, dit om te voorkomen dat het publiek wegzakt in 'a confused slumber'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
