"De paden van Matangi en Ruben Hein kruisten elkaar al jaren geleden en het voornemen "eens iets samen te doen" was snel uitgesproken. Het 25-jarig bestaan van het Haagse strijkkwartet was dé gelegenheid om dat concreet van te maken. De samenwerking, waarbij zowel de klassiek geschoolde musici als de meer door jazz, soul en pop beïnvloede zanger-songschrijver onbekend terrein betraden, resulteerde in een album en een theatertour onder de naam "P.S." De plaat werd opgenomen in Studio 150 in de Bethlehemkerk in Amsterdam. Het is een fantastische plek om op te nemen. Dat werd in een paar dagen gedaan en allemaal tegelijk. Wanneer Ruben Hein het dus verklooide, moest het dus gewoon opnieuw. Maar Matangi speelt zo krankzinnig goed. Het kwartet is hún instrument en dat maakt zo’n stuk ook vaak. "Devils And Angels" is een mooi voorbeeld. Daarin had Ruben Hein echt wel wat tempowissels en zo bedacht, maar de uiteindelijk flow van het nummer kwam van het kwartet." (Heaven)
"Op 11 november 2018 was het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog eindigde. Pianist-componist Wolfert Brederode schreef ter herdenking daarvan een suite die op Wapenstilstandsdag 2018 in première ging. Drie pogingen om daarna de suite op te nemen mislukten vanwege covid. Vier jaar later is het gelukt en kon Brederode zijn nieuwe ECM-album ‘Ruins and Remains’ in het Bimhuis presenteren. De suite opent met het nummer Ruins I. Later volgen de nummers Ruins II tot Ruins IV, afgewisseld met composities die een ander aspect belichten, zelfs die van een wolkeloze dag in Cloudless. Want veel optimisme bevat de suite niet. Beklemming en verstilling zijn emoties die een onheilspellende boventoon voeren. Brederode heeft alles wat onnodig is weggelaten en speelt alleen de hoogstnoodzakelijke noten. Het schitterende Matangi Quartet vergroot de onheilspellende sfeer totdat cellist Arno van der Vuurst op zijn cello voetstappen laat horen van de eerste mensen die weer tevoorschijn komen." (Jazznu)|
"Met dit album maakt gambist Ralph Meulenbroeks (hij heeft tegenwoordig de artiestennaam Ralph Rousseau aangenomen) een lange neus naar de puristen der oude muziek. Want hij combineert hier doodgemoedereerd stukken van 18de-eeuwse componisten als Marin Marais en Antoine Forqueray met instrumentale versies van bekende Franse chansons uit de 20ste eeuw. Zoals het schitterende "Cent mille chansons", waarmee Frida Boccara het Songfestival won; "La montagne" van Jean Ferrat (ofwel Wim Sonnevelds "Het dorp") en, heel brutaal, "Ne me quitte pas" van Jacques Brel. 'Zingen' is wat alle stukken voor Rousseau bindt, en daarin heeft hij groot gelijk, al volhardt hij ook hier in een strikt, en zeer verantwoord non-vibrato spel. Begeleid door het Matangi Strijkkwartet en bassist Hein van de Geyn, klinken alle stukken gloedvol en prachtig. Rousseaus streven de viola da gamba bij een groter publiek bekend te maken, krijgt met dit album op overtuigende wijze gestalte." (Erik Voermans, Het Parool; waardering: 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
