Componiste Sarah Kirkland Snider trekt zich net als haar collega's op het New Amsterdam-label niets aan van genregrenzen. In 2010 belandde haar songcyclus "Penelope" in onze selectie beste platen van dat jaar. Het was dan ook een betoverend album. Voor haar nieuwe songcyclus "Unremembered" deed ze wederom een beroep op zangeres Shara Worden (My Brightest Diamond), die als altijd in zelfs de kortste zanglijn een onbenoembare spanning weet te leggen. Ze wordt nu afgewisseld door DM Stith (zelf een bijzondere singer-songwriter) en Padma Newsome, die beiden een meer aardse voordacht bezigen. Dat past bij de gedichten die Kirkland Snider heeft getoonzet, van de hand van Nathaniel Bellows, die tevens de fraaie meerlagige illustraties in het boekwerk verzorgde. Hij baseerde zijn 19de-eeuws-romantisch aandoende gedichten op herinneringen uit zijn jeugd op het platteland. Het nooit zwaar aangezet spelende kamerorkest Unremembered Orchestra speelt Kirkland Sniders fijnzinnige, opnieuw betoverende partijen.
"Muziek voor fijnproevers van de Amerikaanse neoklassieke componist David Lang, mede-oprichter van het roemruchte avant-gardetrio Bang On A Can. Lang kruipt op "Death Speaks" in de huid van de dood in vijf songs, losjes gebaseerd op liederen van Schubert. Gezongen door Shara Worden (My Brightest Diamond) en aldus enigszins herinnerend aan Sarh Kirkland Sniders meesterwerk "Penelope", wordt "Death Speaks" gespeeld door gitarist Bryce Dessner (The National), pianist Nico Muhly en violist Owen Pallett. Aangevuld met het 18 minuten durende stuk "Départ" voor vier stemmen en cello's, levert het indringende neo-klassieke muziek op die niet licht vergeten wordt." (Heaven; cijfer: 8,5)
Van oorsprong een muziektheaterstuk: een tekst van Ellen McLaughlin met muziek van componiste Sarah Kirkland Snider. Het verhaalt over een vrouw die haar man na 20 jaar afwezigheid weer voor haar deur treft. De oorlogsveteraan blijkt een hersenbeschadiging te hebben. Hij weet niet wie hij is en zij weet niet wat er van hem is geworden. Dit is een bewerking tot liederencyclus voor Shara Worden (My Brightest Diamond) en kamerorkest (Signal). En net als met veel uitgaven van New Amsterdam valt het betoverende resultaat tussen verschillende genres in. De zoetige strijkers sluiten prachtig aan op de sirene-achtige (soms gedubbelde) zangpartijen van Worden, die tegelijkertijd een soort koele berusting en prangende onzekerheid in haar zang weet te leggen. Bovendien wordt het geheel uit de klassieke hoek gezogen doordat Signal wordt aangevuld met een 'sound designer', gitaristen en een drummer. Ted Poor zorgt net als op William Brittelle's "Television Landscape" voor van dat heerlijk losse, relaxt-jazzy drumspel.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
