"De in 2013 overleden Britse dirigent Colin Davis wekte in 2003 de indruk zich meer op zijn gemak te voelen toen hij in de Abbey Road Studios voor zijn vertrouwde London Symphony Orchestra stond. De ongeveer drie minuten durende orkestinleiding geeft alles wat deze muziek vraagt: monumentaliteit zonder logheid, breedheid zonder zwaarte. Dan wordt plotseling het gordijn weggetrokken en 's werelds mooiste, meest verheven vioolklank komt tevoorschijn. Hilary Hahn is de soliste. Ze was 25 toen ze Elgar vastlegde. Haar spel bezit al vanaf het begin een stralende immateriële schoonheid die haar een heel aparte plaats geeft tussen de violisten van haar generatie. Elgar bood haar de mogelijkheid in extenso haar kwaliteiten te tonen, zowel in de serene episodes van het andante als in de bravourepassages van het slotdeel. Haar spel heeft diepte op een onnadrukkelijke manier en is vervuld van een sublieme eenvoud. Met vlag en wimpel de eerste keus voor wat betreft Elgars vioolconcert." (Aad vd Ven, Luister)
As readers may recall 1969 marks the centenary of the birth of Sir Henry Wood. To many younger people (those under 35) he is possibly remembered solely as the founder of the Promenade Concerts in 1895 rather than for his unceasing efforts on behalf of music in Britain. For many people the inclusion of Wood's ever-popular Fantasia, given in a more complete form than for some years, will be the main attraction. This item as well as the two Elgar pieces is done with panache and brio. The choral contributions are all too obviously unrehearsed but this is essentially (..) The recording is remarkably successful, capturing the occasion with realism and the stereo quality, albeit it rather directional in separation, proves highly effective. Philips' transfer of the original BBC tapes is excellent. (..) I hugely enjoyed this record and its impact upon the buying public is already evident (early in October) by its unique position in the LP charts, among the topselling 'pop' items. (Gramophone)
Op 1 mei 1786 beleefde Wenen in het Burgtheater de première van Mozarts Le Nozze di Figaro: een sublieme komedie vol lichtvoetige zotheid, bruisend en bubbelend als champagne. In de schaduw van deze vrolijke gekte bevindt zich een werk dat veel duisterder van karakter is: het op 24 maart 1786 voltooide Pianoconcert in c KV.491, dat mogelijk al op 7 april in datzelfde Burgtheater geklonken heeft. Vanwege dat sombere karakter doet het pianoconcert eerder denken aan Mozarts tweede Da Ponte-opera: Don Giovanni. Toch is dramatiek niet de enige deugd van KV.491. Het concert heeft ergens ook al de Olympische grandeur van Mozarts late Symfonieën, alsof het meesterwerk al bijna aan Beethoven raakt. Evgeny Kissin speelt tevens Schumanns Pianoconcert, dat op de Nieuwjaarsdag van 1846 in Leipzig in première werd gebracht door Clara Schumann. (HJ op Muziekweb.nl)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
