"Fuck de altsax. Als t aan Tini Thomsen ligt, worden ze allemaal omgesmolten tot baritonsaxofoons. Van die misthoorns, waarmee je bij dichte mist nog thuis komt. Nou ja, misschien met een deukje. Want als Tini speelt, gaat het plankbas. How low can you go? Heel laag. En anders pakt Tini dr basklarinet er bij. Thomsen (Hamburg, 1981) is gevormd op het Amsterdamse conservatorium. Daar studeerde ze in 2010 cum laude af. Ze speelde bij New Cool Collective, Metropole Orkest en bij Alain Clark, Waylon en Sven Hammond Soul. Dit album is baritonsax to the max. Neem het titelstuk, waarin Tini en haar medebandleden Joost Kroon, JB Meyers en Manuel Hugas rennen alsof hen dolle stieren op de hielen zit. Of neem het filmisch-mysterieuze West "Side Trip", waarin baritonsax en strijkers samen een heel bijzonder ballet dansen. Dit is een album zoals je dat nog nooit eerder hoorde. Druistig, spartelend, adrenaline vol pompend door daderen." (Guuz Hoogaerts, Platomania; cijfer: 8,0)
Popmuzikant Beck verraste in 2012 met "Song Reader": 20 nummers in een prachtig boek met bladmuziek. Hij bracht de muziek niet uit op CD of vinyl, maar nodigde het publiek uit een eigen versie te maken. Op songreader.net staan inmiddels duizenden versies, die vaak toch erg trouw zijn aan de oorspronkelijke nummers. Beck gaf de vrijheid alles om te gooien, van akkoorden tot melodielijnen en ritmes. Alleen de teksten moesten intact blijven. Ties Mellema stelde hiervoor een onalledaags ensemble samen: een batterij lage saxofoons (The Four Baritones) en de veelzijdige zangeres Nora Fischer. Ties en Nora benaderden uiteenlopende componisten om de songs zoveel mogelijk op hun kop te zetten. Het resultaat is een verbluffende verzameling stijlen, emoties, klanken, grooves, bizarre momenten, verstilling en oorverdovend gekrijs. Door 't vakmanschap van o.a. Konrad Koselleck, Morris Kliphuis en Maarten Ornstein, werd dat wat ooit een verzameling simpele bladmuziek was, nu een muzikale mix van uitersten. (bron: Bimhuis)
"Gecontroleerd knallen en brullen, dat is wat baritonsaxofoniste Tini Thomsen op haar CD "The Long Ride" doet. Ze laat horen hoe je op die grote toeter lekker laag, gulzig en gruizig speelt. Op het agressieve af. Dat is nog eens wat anders dan het fluwelen en vloeiende geluid van legende Gerry Mulligan. Op haar eigen CDs naast deze ook nog "MaxSax" uit 2013 leeft ze zich heerlijk uit. Samen met de Amerikaanse componist en arrangeur Tom Trapp op gitaar, Nigel Hitchcock op altsax, de potente basgitarist Mark Haanstra en drummer Satindra Kalpoe (gepokt en gemazeld bij Anouk en op uitbundige jamsessies), biedt Thomsen op "The Long Ride" opnieuw haar geloofsbrieven aan. Met als motto: laat mijn instrument klinken! Als gitarist speelt Tom Trapp hier rustig en melodieus, maar kan hij ook striemend fel rocken, passend bij het geluid van de bariton. "Lightning Girl" en "Equalizer" zijn daar voorbeelden van. Ten zeerste aanbevolen voor liefhebbers van powermuziek." (Hessel Fluitman, Jazzflits)\n
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
