"Veel meer dan generatiegenoten als Ryley Walker of Ty Segall is Kevin Morby de laatste jaren een indiesuperster geworden. Hij verkoopt grote zalen uit, zijn muziek duikt op in films en series. De hoes van zijn nieuwe plaat toont hem in ontbloot bovenlijf. Oh my God. Wil hij dat we denken dat hij een stud is? Kevin kennende ongetwijfeld het tegenovergestelde. Muzikaal staat hij, net als bij multikaraats voorganger City Music, in de Lou Reed-stand. Op schitterende wijze praat-zingt hij zich door het bestaan. Nieuw zijn een saxofoon en een koor. De titel is alvast niet gestolen. Dit is het geluid van een grote artiest die nu vollédig op zijn heilige inspiratie kan vertrouwen. Of het nu Nothing Sacred, Hail Mary of de machtige titeltrack is, de gospel tintelt je tegemoet. Grote plaat van een grote speler." (HUMO)
"Het lijkt wel alsof de platen van de Amerikaanse singer-songwriter Kevin Morby steeds mooier worden. "City Music" is zijn vierde soloalbum, nadat hij al eerder te horen was in de folk-rockband Woods en het sixties georiënteerde garagepopcombo The Babies. "City Music" laat hem in het openingsnummer "Come To Me Now" van zijn meest desperate kant horen. Het beklemmende orgel in de productie van Richard Swift geeft het wat nasale stemgeluid van Morby precies de juiste dreiging. Fraaie ballads als deze worden afgewisseld door wat meer gejaagde rockliedjes, met als zeer vrolijk hoogtepunt "1,2,3,4". In een van Plastic Bertrands "Ça Plane Pour Moi" geleende melodie brengt Morby een ode aan de Ramones, die je niet uit je hoofd krijgt. Mooie, afwisselende popplaat dit "City Music". Echt zo een die je steeds weer opzet. Niet om iets nieuws op te ontdekken, maar gewoon omdat het aangenaam rustgevende muziek is die Morby maakt." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Kevin Morby beschikt over het zeldzame vermogen om met zijn stem en een paar akkoorden op de akoestische gitaar een eigen geluid neer te zetten. Wanneer hij gaat zingen verdwijn je langzaam in zijn vaak van psychedelische accenten voorziene songs. Het zijn songs die je vervolgens verder betoveren met de prachtige arrangementen en instrumentatie die producer Sam Cohen heeft aangedragen. Kevin Morby heeft ze misschien niet nodig, maar het geeft zijn songs een bijzondere extra dimensie en bovendien extra kracht. "Singing Saw" is een tijdloze plaat die vaak herinnert aan de muziek die Bob Dylan decennia geleden maakte, met hier en daar een uitstapje naar het werk van Leonard Cohen uit dezelfde periode, maar Kevin Morby heeft de donkere akoestische folk uit het verleden voorzien van accenten die van "Singing Saw" een tijdreis door een aantal decennia popmuziek maken. Zeker wanneer je met de koptelefoon luistert, hoor je hoe rijk en veelzijdig het geluid op de plaat is." (De krenten uit de pop)
Op Best Kept Secret, Beekse Bergen, 19 juni 2015. "Deze door Lou Reed, Bob Dylan en Neil Young beïnvloede Texaan had op zijn tiende voor het eerst een gitaar in z'n handen. Dat pakte verdomd goed uit: Morby werd de bassist van Woods en de songwriter en gitarist van The Babies. Zijn eerste soloplaat "Harlem River" werd goed onthaald, evenals deze tweede. De nummers kwamen tot stand tijdens Morby's eerste solotournee. Op het album zijn Bob Dylan- en Leonard Cohen-invloeden te horen door de doeltreffende combinatie van akoestische gitaar, trage bas en ingetogen drums. Gelukkig schreeuwt niet alles het etiket 'legendarische singer-songwriter', want het diepe stemgeluid van Morby en de vaak wat hogere tempo's die de typische singer-songwriternummers op het album afwisselen, zorgen voor een geheel eigen stempel op het eindproduct." (Oor)
"Haastige spoed zelden goed? Niet als het gaat om Kevin Morby, want deze Amerikaan laat er geen gras over groeien. Sinds 2013 bracht de singer-songwriter uit Kentucky acht albums uit en het mooie is dat er geen rommelplaat tussen zit. Na twee relatief ingetogen werkstukken (Sundowner uit 2020 en de 4-track-demo-pendant A Night At The Little Los Angeles uit 2021) is This Is A Photograph weidser van opzet. Hemels is Stop Before I Cry, waarin Morby zich richt tot zijn zingende partner Katie Crutchfield, zij van Waxahatchee. Een andere vocaliste, Cassandra Jenkins, stuwt enkele liedjes naar grote hoogten, zoals het elegante Americana-werkje Bittersweet, TN. Goodbye To Good Times heet het slotstuk. Maar als je luistert naar This Is A Photograph dan beleef je, op die kleine minpunten na, fantastische tijden. " (OOR)|
"Mag je jouw eigen vakmanschap uitbuiten? Een meesterwerk opnieuw inkleuren, verfijnen en zelfs andere elementen toevoegen. Natuurlijk mag dat, dit is het recht van de kunstenaar. Of het altijd een beter resultaat oplevert is de vraag. Eigenlijk is het niet eens zo moeilijk om het verschil tussen een song als "This Is A Photograph" en "This Is A Photograph II" aan te geven. Op de plaat "This Is A Photograph" (2022) is het een half vergane oude sepia ansichtkaart van een intiem familieportret uit de zekere jaren zestig, voor iedereen toegankelijk. De versie op deze LP "More Photographs (A Continuum)" is een roerige momentopname, een kleurrijke Polaroid-foto die het flitsende seventies-discotijdperk inluidt. Kevin Morby verruilt de veilige geborgenheid voor het grote onzekere avontuur." (Written in Music; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
