"Hoe mooi kan muziek zijn als die authentiek is, uit het hart, met bezieling gespeeld en gezongen? Het nieuwe en inmiddels alweer vierde album van de jonge Britse singer-songwriter Sam Lee voldoet zeer overtuigend aan die criteria. Tel daarbij ook nog eens hoe indrukwekkend de stem van Sam klinkt en je realiseert je dat je te maken hebt met een bijzonder mooi album! Sam heeft een donkere warme stem die niet alleen direct herkenbaar is, zijn stem trekt ook je aandacht door die klank én als je zijn zanglijnen en de emotie daarin meeneemt, ben je al praktisch verkocht. Tien nummers die zich eigenlijk meteen in het canon van hedendaagse folk kunnen scharen. Het is een album dat vooral aan je vraagt er de tijd voor te nemen: je wil de subtiele klanken van de contrabas in "Bushes And Briars" horen, naast Sams zang en teksten. Bij dat alles, je wilt ook de muziek tot je laten komen. Ontdekken hoe de rivier van de tien nummers meandert door het album heen." (Written in Music; 5 uit 5 sterren)
"Onontkoombaar meesterwerk van deze jonge Brit. Vooral in de ingetogen en verstilde ballades valt op hoe fraai en subtiel de kleine melodische versieringen zijn waarmee zijn stem van de ene naar de andere toon meandert. Een vergelijking met de acrobatische tahrir uit de klassieke Perzische zang is zeker niet misplaatst, en dat is een kunstvorm waar de groten uit Iran vaak vanaf hun zesde hebben geschaafd en gepolijst. Luister maar eens naar "Bonny Bunch Of Roses" of naar het beklemmende "Lord Gregory". Kippenvel! Bij wijze van eerbetoon laat Sam zijn interpretatie voorafgaan door een aandoenlijk fragment van een veldopname uit 1956, waarin Charlotte Higgins vertelt hoe ze de ballade lang geleden leerde kennen als gedicht. Zo illustreert Lee ook meteen zijn dubbele ambitie: hij is een fervent beoefenaar en pleitbezorger van het oude ambacht van liedverzamelaar, maar transformeert die oude gezangen vervolgens rücksichtlos tot eigentijdse kunst. Nu al de plaat van het jaar?" (Ton Maas, MixedWorldMusic)
"Sam Lee is doing all he can to ensure that the British folk revival doesn't fail by becoming predictable. He's an avid song collector, a folk entrepreneur and a singer who sets out to revive lesser-known traditional material in an often startlingly unexpected style. He has a distinctive, unforced voice and his quietly compelling, at times crooned, no-nonsense approach is matched against constantly surprising backing. There are no guitars on his debut album, but he makes use of almost anything else to bring out the eerie mystery or emotion in many of the songs. So "The Ballad of George Collins" is backed by Jews harp, banjo and fiddle, while "On Yonder Hill", a bittersweet story about hares is, told to the sound of trumpet and tank drums, and on the upbeat lament "Goodbye My Darling" he brings out his shruti box to add Indian drone effects. He didn't need the samples of nightingales, swifts and other singers, but this is an impressively brave and original set." (The Guardian, 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
