"John Coltrane, Sonny Rollins and David S. Ware cast long shadows over this fifth release from the James Brandon Lewis Quartet. These tenor saxophone titans have influenced Lewis since his breakout major-label debut "Divine Travels" (2014). Yet while their legacy is acknowledged, it never overshadows the bold, present-tense expression of Lewis's own voice. He does not merely walk in their footsteps—he charts new terrain using the foundation they helped lay. "Mr. Crick" finds Lewis at his most Rollins-esque—not in imitation, but in approach. Its melodic construction and rhythmic elasticity echo the sound and spirit of a long-lost 1960s jazz classic, though its execution is unmistakably contemporary. With "Abstraction Is Deliverance", James Brandon Lewis honors his musical ancestry not through mimicry but through mastery. His quartet does not replicate the past—it radiates from it, illuminating new directions with conviction, intellect and soul." (All About Jazz)
"The Messthetics zijn een zogenaamd ‘power trio’: gitaar, bas en drums en dan lekker stevige jazzpunk. Vaak richting Jimy Hendrix en de jazzrockgoden, maar soms ook meer verstild en lyrisch met een vleugje Bill Frisell. Drummer Brendan Canty en bassist Joe Lally kennen elkaar uit de punkband Fugazi en vormen het ‘power trio’ samen met gitarist Anthony Pirog, die meer uit de experimentele jazzhoek komt. In 2019 in New York was de eerste spontane ‘drop-in’ van tenorsaxofonist James Brandon Lewis en blijkbaar smaakte dat naar meer. Het stevige tenorgeluid van Lewis past uitstekend bij het geluid van de krachtpatsers en brengt wat meer afwisseling in de nummers. James Brandon Lewis laat zich hier weer van een heel andere kant zien. Lewis heeft een goede klik met de bassist en drummer, die hem doen denken aan de manier waarop hij speelde met groten als Jamaladeen Tacuma en William Parker. Voor de liefhebbers van een ‘rocky groove’ en stevig geluid een must!" (Jazzflits)
"Het zestiende album van altsaxofonist James Brandon Lewis (41) is een van zijn meest uitnodigende tot nu toe. "Apple Cores" is in twee dagen opgenomen met de hem vertrouwde drummer Chad Taylor en bassist Josh Werner. Met het album wilde Lewis een ode brengen aan trompettist Don Cherry en Ornette Coleman. Van die laatste speelt hij "Broken Shadows"; de rest is nieuw, maar veel minder experimenteel dan je zou verwachten met zulke inspiratiebronnen. Het trio speelt meer met stijlen als funk, soul en gospel dan met freejazz. Taylor slaat een straffe hiphopbeat in de improvisatie "Apple Cores #1" waarmee het album begint, terwijl Werners melodische baslijn in de fraaie ballad "Prince Eugene" een lome reggaedubsound kent. Lewis’ composities zijn speels en meestal gegoten in liedjesvorm, wat van "Apple Cores" wellicht een van zijn meest uitnodigende albums maakt. Maar hoewel compact en binnen de lijnen, blijven zijn solo’s onverminderd vurig en krachtig." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Vitale, vernieuwende en toch niet al te freaky jazz van saxofonist die Coltrane aan hiphop verbindt en zelfs verder gaat. Een van de belangrijkste nieuwe talenten van zijn generatie." (Joop van Rossem, Heaven; cijfer: 9-) \n\n"Wat een geweldige flow heeft deze man toch en wat beheerst hij een fijn spectrum aan emoties. Dit is zijn ode aan de hiphop en Freeman is de verwijzing naar Freeman Street, New York, waar Lewis begin jaren 90 met hiphop werd opgevoed. In het geweldige duo Jamaaladeen Tacuma en Rudy Royston, heeft hij de ideale ritmesectie om optimaal te grooven en knallen en dan weer te ontroeren. Een fraai rond verhaal, opgebouwd in 4 suites met een officieel Foreword en afsluitende Epilogue, steeds door breaks verbonden. Hoe goed Tacuma en Royston ook spelen, het is steeds Lewis die met zijn weergaloze spel de show steelt. Zijn virtuoze techniek gekoppeld aan het vermogen constant zichzelf uit te dagen maakt hem een echte grootheid. Geweldig album!!" (Dick Hovenga, WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
"De Amerikaanse tenorsaxofonist James Brandon Lewis komt na zijn sterke album Eye Of I van februari dit jaar alweer met een nieuwe plaat: "For Mahalia, With Love", waarvoor hij Red Lily Quintet bijeenriep, de band waarmee hij in 2021 al schitterde. Het album Jesup Wagon was zo goed omdat Lewis zijn machtige tenorgeluid zo mooi deed contrasteren met dat van kornettist Kirk Knuffke. Op For Mahalia, With Love spelen ze weer prachtig samen, opnieuw begeleid door cellist Chris Hoffman, baslegende William Parker en drummer Chad Taylor. De albumtitel verwijst naar de grote gospelzangeres Mahalia Jackson (1911-1972), die door de band in het zonnetje wordt gezet. Met zijn kwintet neemt Lewis door haar beroemd gemaakte liedjes als Swing Low, Go Down Moses en Wade in the Water als uitgangspunt. Eenvoudige wijsjes als basis voor met veel soulgevoel door kornet en saxofoon gespeelde exercities." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
