Ik had niks met het Nederlandstalige Lied. Ja Shaffy natuurlijk en Vader Abraham, de Nederlandse Jacques Brel. Dat was het wel zon beetje. Maar toen ineens schreef ik dat liedje, "Late Ochtend", en dat veranderde iets. Het maakte de schrijver in me wakker en de zanger. Plotseling zag ik de mogelijkheid mijn schamele bestaan betekenis te geven met een nieuwe droom. Dat is belangrijk: je leven betekenis geven met een droom. Vanaf dat moment heb ik mijn gitaar niet meer losgelaten. Al 25 jaar lang werkt Roeka aan een indrukwekkend en omvangrijk oeuvre. Op "En Toen Ineens" heeft hij zijn meest dierbare nummers van zijn eerste 7 albums opnieuw gearrangeerd en opgenomen. Of zoals Alex Roeka zelf zegt: Naar mijn gevoel hadden veel nummers van die albums hun definitieve vorm nog niet gevonden. Die is door de tijd heen langzaam uitgekristalliseerd, zodat de tijd rijp was om ze opnieuw op te nemen. Gelukkig is dat nu gebeurd, zodat ik ze met een gerust hart aan de toekomst kan toevertrouwen. (bron: Excelsior/V2)
14 maart 2019 Metropool Hengelo. Coveralbum van deze twee gerenommerde muziekhelden. Sommige covers blijven dicht bij het origineel, maar van andere maken compleet nieuwe meesterwerkjes. Zie de tracklijst voor de titels en de originele uitvoerders.
"Het vorige album van Yorick stond vol met sixties en seventies invloeden, en dat is op The Jester niet veel anders. Bij opener The Forest Of The Mind kunnen we gelijk al niet meer om de eeuwige Beatles-invloed heen ten tijde van Revolver. De eerste helft van het album past in de categorie van Excelsior-artiesten als Daryll-Ann (gitarist Anne Soldaat verleende ook zijn medewerking aan dit album) en Johan. Frisse gitaarpopsongs met een duidelijk jaren 60 invloed. (...) Maar het absolute hoogtepunt is het kleine Winter over iemand die ernstig ziek is en het einde van het jaar waarschijnlijk niet zal halen. Het nummer klinkt dankzij de meerstemmige zang alsof het een verloren nummer van The Beach Boys of Crosby, Stills, Nash & Young is". (Maxazine)
"Onmogelijk om de invloed van de Fab Four niet terug te horen op dit solo-debuut van de Haarlemse singer-songwriter. Maar hoewel die grote inspiratiebron meer dan 40 jaar oud is weet Yorick het eigentijds en fris te laten klinken in nummers als "Surrender To Love" en "Strangehold". En het is niet alleen maar Beatles wat de klok slaat op het album. Want de invloed van Neil Young lijkt door te klinken in "Hard Road Up, Free Fall Down" en het rauwe "Divide And Rule". Je zou bijna denken dat het laatstgenoemde nummer op de plank is blijven liggen bij Crosby, Stills, Nash & Young toen ze "Deja vu" opnamen. Het zegt ook iets over de tijdloze invloed die The Beatles en misschien ook Neil Young nog steeds hebben op nieuwe generaties. Want de invloeden op Yoricks debuut komen dan wel uit het verleden, gedateerd klinkt het nergens. Hierdoor slaat hij een brug tussen verleden en heden. Laten we hopen dat we nog meer van hem zullen horen, want dit is een sterk startsein." (Peter van Capelle, Maxazine.nl; cijfer: 9/10)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
