"Vanwege een zeer intensief tourschema (als zanger van de band van Steve Hackett, HB) liet dit album op zich wachten. Waar Sylvan op zijn vorige albums veelal gebruik maakte van verhalen (vampiers en piraten), geeft hij zichzelf hier behoorlijk bloot in persoonlijke en kwetsbare teksten over zijn eigen seksualiteit, zijn relatie met zijn ouders en de cultuurclash, waarin bepaalde zaken niet worden geaccepteerd. Dat laatste hoor je bijna letterlijk terug in het nummer "That’s Not Me", dat we kunnen onderbrengen in het kamp van de ‘venijnige’ composities. "Secret Lover", "Wildlife" en "Make Somebody Proud" behoren ook tot dat kamp. In deze nummers straalt Sylvan een bepaalde boosheid uit, die hij instrumentaal heel goed weet te illustreren met bijtende gitaren, funky ritmes en messcherpe koortjes. De overige nummers op "Monumentata" vallen in de categorie melancholisch." (Progwereld) M.m.v. vele grootheden uit de progrockscene, zoals bassisten Tony Levin, Nick Beggs en Jonas Reingold en gitarist Randy McStine.
Tip in iO Pages 143: "Het tweede deel van de sprookjestrilogie rond een vampier klinkt nóg volwassener en gevarieerder dan het vorige album van de van Steve Hackett en Agents Of Mercy bekende zanger. Na een rustig aanloopje barst het behoorlijk proggy los met "The Quartermaster", waar de Zweed laat horen dat hij met keyboardsolo's best uit de voeten kan, hoewel dat ook Anders Wollbeck kan zijn. Meteen daarna volgt de mooiste melodie in het gedragen "When The Music Dies", waar de drums van Nick D'Virgilio lekker vet doorkomen. Elders doet collega Doane Perry (Jethro Tull) duiten in het zakje. "Black Sheep" doet met zijn luchtige insteek denken aan "Solsbury Hill" van Peter Gabriel. Tweede hoogtepunt is "What Have You Done", vooral door de formidabele gitaarsolo's van Steve Hackett en Guthrie Govan. De professionaliteit druipt er ook van af door de lage noten die Tony Levin eronder plaatst. Hij wisselt af met Jonas Reingold, die in elk geval de funky stukken in de gevarieerde titeltrack bast." (Freek Wolff)
De Zweeds-Amerikaanse zanger Nad Sylvan is een veteraan, maar pas sinds zijn samenwerking met Roine Stolt (The Flower Kings) gaat het hard. Steve Hackett hoorde Sylvans Peter Gabriel-achtige vocalen en vroeg hem voor diens uitgebreide Genesis-Revisited-tournees. Midden onder zo'n Hackett-tour verschijnt dit solo-album. Nou ja solo: zowel uit Agents Of Mercy- als Hackett-kringen doen diverse prominenten mee, waaronder de gitaristen Steve Hackett en Roine Stolt. Maar ook de bassisten Nick Beggs en Jonas Reingold. Buiten Hackett-drummer Gary O'Toole heeft Sylvan ook Jethro Tull-drummer Doane Perry en zelfs Spock's Beard- en Big Big Train-drummer Nick D'Virgilio weten te strikken. Met Sylvans achtergrond en stem en de medewerkende muzikanten is de Genesis-invloed niet te missen, maar de diverse muzikantenploeg brengt veel afwisseling, al is vrijwel alles onder de traditionele symfonische rock-noemer te scharen. De fraaie productie en het dito spel van de musici maakt dat er veel te genieten valt.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
