"Drummer Mark Guiliana werd buiten de jazzwereld bekend dankzij "Blackstar" (2016), de zwanenzang van David Bowie. Hij speelde in de band van saxofonist Donny McCaslin, die door Bowie was gevraagd hem op die plaat te begeleiden. Zowel McCaslin als Guiiliana heeft veel aan de samenwerking te danken, en allebei zijn ze nog altijd lang niet van Bowie losgekomen. McCaslin heeft fraaie versies van Bowies "Warszawa" en "Lazarus" op zijn repertoire en "Jersey" van het Mark Guiliana Jazz Quartet sluit af met een bloedstollende versie van diens "Where Are We Now". Het is de finale van een sterke plaat, met voor driekwart dezelfde bezetting als op voorganger "Family First" (2015). Pianist Fabian Almazan vervangt Shai Maestro, wat mogelijk verklaart dat de piano wat frivoler klinkt en er in "Our Lady" zonnige latinklankkleuren opduiken. Guiliana is de baas hier, maar houdt de composities kort en kiest voor eenvoudige songstructuren. Zijn spel is onnavolgbaar. Virtuoos met verwijzingen naar hiphop en drum 'n' bass, maar altijd soepel en nooit opdringerig. Dat geeft andere bandleden alle ruimte. Nog meer dan "Family First" is "Jersey" een echt bandalbum. Jason Rigby speelt in "September" op z'n meest melancholisch en bassist Chris Morrissey weet als geen ander hoe hij de vreemde wisselingen van Guiliana moet volgen. Meeslepend wat dit akoestische kwartet neerzet. En die achtenhalve minuut "Where Are We Now?" vormen een van de mooiste jazzopnamen van het jaar 2017." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Volgens De Volkskrant een van de 11 beste platen van 2015: "Drummer Guiliana speelde met bassist Avishai Cohen, maakte met pianist Brad Mehldau het sterke "Mehliana" (2014) en richtte een eigen label op, Beat Music Productions waarop hij zijn voorliefde voor hiphop, breakbeats en andere moderne dance botvierde. Voor zijn nieuwste plaat, Family First heeft hij een akoestisch kwartet geformeerd dat vanaf zaterdag voor drie optredens in Nederland is te zien. Dat resulteerde in een prachtband, waarin Guiliana niet eens het nadrukkelijkst aanwezig is. De moderne variant op het klassieke hardbopspel wordt door pianist Shai Maestro en saxofonist Jason Rigby zo knap beheerst dat Guiliana de teugels kan laten vieren. Acht eigen stukken, met steeds een andere sfeer en tempo, laten bloedstollend samenspel horen. De enige cover, "Johnny Was" komt van Bob Marley, maar die wordt met zo veel vuur gespeeld dat het lijkt alsof de versie van punkband Stiff Little Fingers ervoor model stond." (Gijsbert Kamer; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
