The third CD from Zorns most dangerous new instrumental ensemble is inspired by the work and thought of Swedish playwright, poet, painter, philosopher, novelist, alchemist and occultist August Strindberg, whose dark brooding visions were a precursor to expressionism, surrealism and more. Featuring the long form composition Inferno, named after one of Srindbergs most startling texts, the music touches upon metal, jazz, minimalism, atonality, ambient and more. White hot burning intensity from the mind of downtown NYs eternally youthful hell-raiser performed by a virtuoso trio forged from the worlds of jazz and metal. (bron: Tzadik)
"Componist en gitarist Tim Motzer, afkomstig uit Philadelphia, heeft al een behoorlijke staat van dienst. Samen met de Duitse 'touch guitarist' Markus Reuter maakt hij al sinds 2008 muziek. De albums die de heren maken zijn veelal opgebouwd rond improvisaties. In 2019 speelden de heren een set met drummer Kenny Grohowski. Muzikaal klikte het direct en gelukkig is er ook een opname van dit concert door MoonJune Records uitgebracht op de CD “Shapeshifters”. Dat er een vervolg moest komen was duidelijk en in 2022 werden die plannen concreet. Het trio dook de studio in voor een 6 uur durende sessie, dat de basis vormt voor het nu verschenen nieuwe album “Bleed”. Aan het ruim een uur aan materiaal dat uit die sessie is gedestilleerd, werd door de heren vervolgens nog het nodige toetsenwerk toegevoegd in de vorm van Fender Rhodes-piano, Mellotron en Hammond-orgel." (AAFM's Xymphonia)
"This latest effort from John Zorn?s organ-metal trio Simulacrum features 2 long tracks, "Immanence" showcasing guitarist Bill Frisell and the title track as a vehicle for Zorn himself. Simulacrum consists of John Medeski on organ and technical-metal wizards Kenny Grohowski and Matt Hollenberg on drums and electric guitar, respectively. "Immanence" keeps with the general Simulacrum style: complex riffing and runs are punctuated by chaotic breaks and softer interludes. Even in the more energetic passages where Frisell employs distortion, he maintains a distinct spikiness harkening to jazz and rock rather than extreme metal. "Spinoza" begins with Zorn?s signature disjointed lines, including a long, piercing high-pitched blast, joined by heaviness from the trio. The track is a vehicle for soloing, with Zorn, Medeski, and Hollenberg trading leads. When the tempo slows, Zorn?s playing remains edgy. "Spinoza" shines when Zorn relents a bit and engages in a soaring solo over a pounding metal riff." (Avantmusicnews)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
