"De arrangementen op het album zijn melodieus en rijk waar nodig, met vaker opduikende strijkers, en spaarzaam en subtiel waar het kan. De productie is open en geeft de nummers de ruimte. Dacus’ zwoele zang heeft gewonnen aan diepte en klinkt zelfverzekerd. Opener "Calliope Prelude" is een prachtige, wat mysterieuze instrumental met om elkaar heen zwervende violen, die overgaat in "Big Deal", waaraan steeds een laagje wordt toegevoegd, resulterend in een stevig, vol geluid. Haar religieuze opvoeding, door haar al vaker bezongen, keert als thema terug in "For Keeps" en "Most Wanted Man". ‘I still believe in God sometimes / It always takes me by surprise / To catch myself in the middle of praying’. Dacus heeft geen grote woorden nodig, maar weet met kleine details een wereld op te roepen en precies dat maakt haar tot zo’n goede songschrijver." (OOR)
"Slechts vier dagen hadden Baker, Bridgers en Dacus nodig om boygenius te schrijven en op te nemen in Sonic City Studios in Los Angeles. Ze namen elk een half- én een volledig afgewerkt nummer mee om samen aan te sleutelen. En hoewel dat resulteert in zes sterke songs, blijven toch steeds hun herkenbare stijlen bovendrijven. Dacus gierende gitaren, Bakers innemende stem en Bridgers dromerige melancholie worden nooit tot één gebalanceerd geheel gemengd. Telkens springt één van die elementen meer uit in de mix. Toch is boygenius meer dan een verzameling solonummers. De drie jonge artiestes respecteren hun eigenheid en vullen elkaar perfect aan." (Dansende Beren)
"De pas 21-jarige Lucy Dacus past met Courtney Barnett en Nadia Reid in het rijtje jonge, eigenzinnige vrouwen die wat te melden hebben maar vooral nuchter blijven. Evenals Reid heeft Dacus een diep stemgeluid, met een stevige vleug zwoelte. De Amerikaanse nam dit debuut op in één dag. Het werd zeer terecht opgepikt door Matador: Davus is een talent waar je u tegen zegt. Het geweldige openingsnummer "I Don't Wanna Be Funny Anymore" kent, net als het daaropvolgende "Troublemaker, Doppelganger", een smeulende elektrische gitaarlijn. het beurtelings zinderende en relaxte "Green Eyes, Red Face" en "Strange Torpedo" klinken alsof Dacus ze zo uit haar mouw schudt. De tweede helft van het album is stemmiger; Dacus neemt gast terug maar weet de aandacht stevig vast te houden. dat doet ze, behalve met die prachtige stem, ook met volwassen, wijze teksten. 'I decided long ago to make the most of what I Know', zingt ze in "Trust". Afgaande op "No Burden", valt er nog een hoop van haar te verwachten." (Mieke Atema, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
