"Zijn delicate lo-fi-folk is gevoelig. Zijn stem houdt het midden tussen die van Sufjan Stevens - niet voor niets heeft De Augustine onderdak gevonden bij diens label Asthmatic Kitty - en de falsetfluister Patrick Watson. Muzikaal is hij verwant aan José González en Elliott Smith. Veel van de liedjes hebben zelfs een Nick Drake-achtige warmte (luister "Crazy, SToned And Gone", "Truly Gone" en "Illl Wait For The Others"), een vergelijking die nooit lichtvaardig gemaakt dient te worden, maar in dit geval precies op zijn plaats is. De Augustine weet met spaarzame middelen van begin tot eind de aandacht vast te houden. Nergens zakt de plaat in en alle nummers staan precies op hun plek; een aangename mengeling van melancholie en lichtheid. Het is voor dit soort albums dat de repeatfunctie is uitgevonden. Wonderschone plaat." (Mieke Atema, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
