"Dit is om meerdere redenen een bijzondere cd. Het album laat unieke historische instrumenten horen uit de blokfluitcollectie van de in 2014 overleden oude-muziekspecialist Frans Brüggen. Neem alleen al de beide ‘voiceflutes’ van Peter Bressan, een Franse blokfluitbouwer die rond 1700 actief was in Londen. Frans Brüggen wist de instrumenten op slimme wijze te verwerven vanuit een collectie van een amateurspeler in de Verenigde Staten. Het zijn blokfluiten die met hun weke klank de menselijke stem suggereren. Lucie Horsch laat het effect horen aan de hand van een Concert Royal van François Couperin. Het is opvallend hoe overtuigend ze dit doet. De kwetsbare instrumenten mochten namelijk maar voor een korte tijd bespeeld worden, soms maar drie minuten per sessie. Ondanks die kwetsbaarheid kreeg Lucie Horsch toestemming van Machteld Brüggen Israëls om het geluid van de blokfluiten eens en voor altijd vast te leggen. In het boekje zijn ze afgebeeld, voorzien van datering en trackinfo." (Muziekweb)
De klanken op het nieuwe album van Lucie Horsch voelen tegelijkertijd modern en tijdloos aan, en lijken inspiratie uit alle uithoeken van de planeet te halen. Een opwindende bewerking van Charlie Parkers bebopmeesterwerk Ornithology opent het album in stijl, voor de luisteraars op reis gaan langs nieuwe bewerkingen die traditionele volksmuziek van Ierland tot Senegal verkennen. Door volksmuziek geïnspireerde composities van 20e-eeuwse modernisten als Igor Stravinsky, Sir Peter Maxwell-Davies, Bela Bartók, Isang Yun en Claude Debussy zijn te horen naast stukken van Heraclio Fenandéz en Astor Piazzolla, diepgeworteld in de volkstradities van Latijns Amerika, van de Argentijnse tango tot de Venezolaanse joropo. (...) Horsch wordt op het album vergezeld door musici met zeer uiteenlopende achtergronden, waaronder het baanbrekende Fuse Ensemble, het avontuurlijke collectief LUDWIG, de veelgeprezen Schotse gitarist Sean Shibe, bandoneonist Carel Kraayenhof en Kora-speler Bao Sissoko.|
"Geef Lucie Horsch een compositie over een nachtegaal en ze vliegt weg met haar blokfluit, de vrijheid tegemoet. De 19-jarige Amsterdamse is hard op weg zich los te zingen van vastgetimmerde notenbalken. Een enkele keer voel je nog hoe ze haar versieringen behoedzaam binnen de lijntjes past, maar steeds vaker laat ze zich leiden door een natuurlijk aandoende timing. In Le rossignol en amour bijvoorbeeld, van François Couperin, of in Engels nachtegaeltje, van de Nederlander Jacob van Eyck. Na haar eerste cd met werken van Vivaldi trekt ze met The Academy of Ancient Music verder, naar andere Europese regios. Naar een onbekend concert van de Franse barokmeester Jacques-Christophe Naudot bijvoorbeeld, dat voor het eerst op cd verschijnt. En naar een blokfluitversie van Didos Lament, van Henry Purcell. Misschien komt dat wel het dichtst bij Horsch ideaal: de blokfluit laten klinken als een menselijke stem." (Volkskrant)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
