"Diederik Nomden is vooral bekend als de Paul McCartney in "The Analogues". Weldadig mooie koortjes in de opener "Save Me" trekken de luisteraar meteen de plaat in. Wat volgt is een zeldzaam sterke verzameling popliedjes, die qua vorm refereren aan de vroege jaren zeventig (Stealers Wheel, Badfinger, The Eagles), maar door hun tegelijk heldere en warme productie helemaal van hier en nu klinken. Op "Sooner|Later" wordt Nomden begeleid door een vaste kern van Jac Bico (gitaar), David Corel (bas) en Kees Schaper (drums). Daaromheen worden de liedjes ingekleurd met blazers, strijkers, pedal steel en dus die wonderschone koortjes, waarvan Nomden zijn handelsmerk heeft gemaakt. "Return Of The Child", "Take Me Down", "Nothing Can Hurt Me Today", "Help Me Stand" en "Feigning Shallowness" vormen de indrukwekkende romp van het ijzersterke album waarop je na "The Analogues" hoopte. Een plaat waar iedereen met een zwak voor melodieuze popliedjes à la The Beatles verliefd op kan worden. Zó goed? Inderdaad. (OOR)
"Zanger/instrumentalist/song-writer Diederik Nomden komt, 6 jaar na zijn lovend ontvangen debuut Royal Parks, dit voorjaar met een nieuwe langspeler: Wingman Returns. Niet dat hij al die tijd stil heeft gezeten. Sinds 2014 maakt Diederik Nomden deel uit van de veelgeprezen tributebands The Analogues en Her Majesty, met welke hij de muziek van The Beatles resp. Crosby, Stills, Nash and Young levend houdt. De honderden live-optredens in uitverkochte theaters door het hele land, maar ook in zalen als Carré, het Concertgebouw en Ziggo Dome, hebben hem als instrumentalist, maar vooral als leadzanger naar internationaal niveau getild. Gelukkig heeft Nomden besloten om al die ervaring, zijn vrije uren en zijn energie, te stoppen in het schrijven van nieuwe muziek met als klinkend resultaat Wingman Returns. In een tiental nieuwe songs laat Diederik Nomden het publiek zien en horen wie hij is en wat hij wil. Een volwassen muzikant die zijn eigen koers volgt en mensen wil raken met zijn muziek en zijn stem."
"Ruim 2 jaar na de voorganger Wingman Returns komt (Diederik) Nomden met het ijzersterke Parallel Universe. Van een multi-instrumentalist bij The Analogues en Her Majesty (en ex-lid van onder meer Johan en Daryll Ann) kun je een voorliefde voor tijdloze popsongs verwachten en die verwachting wordt ruimschoots waargemaakt. De opener, het titelstuk had een verloren song van Abbey Road kunnen zijn niet in de laatste plaats door de George Harrison-achtige gitaarpartij - terwijl het strijkersarrangement van Tennessee Ride doet denken aan ELO. In tien songs geeft Nomden blijk van zijn muzikale invloeden zonder dat het als gekunsteld of als imitatie gezien kan worden. Eerder als een prachtige eclectische verzameling van rijk gearrangeerde songs boordevol ingenieuze koortjes en mooie arrangementen, zoals het blazersarrangement van Tom Bones Malone op Piece of the Pie en instrumenten als een harp en een prachtige mellotron op het slotstuk No Better Place To Be." (Platomania)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
