Brooklyn-based alto saxophonist Immanuel Wilkins mightily impressed critics with 2020's Omega. His wispy yet resonant tone revealed a wildly inventive soloist with an advanced compositional facility. Opener "Emanation" balances release and tension with harmonic inquiry through modernist post-bop. Played with intricate melodic invention and barely restrained energy, Wilkins' horn offers a plethora of harmonic ideas. "Don't Break" features the Farafina Kan Percussion Ensemble. The djembe drums employ chantlike rhythmic motifs, directly reflecting the evolution of the African diaspora as Wilkins and Thomas answer with the blues. The 7th Hand is a major work. It travels dazzlingly from tranquility and comfort to ambivalence, restlessness, and impatience before it engages re-entry, rebirth, and transcendence. This band understands that Wilkins' bold question may be unanswerable, but they play as if they know." (Allmusic)
"Veel supergroepen komen en gaan zonder indruk te maken. Motion I van Out Of/Into is de uitzondering op die regel. Dit collectief stond voorheen bekend als The Blue Note Quintet, opgericht ter ere van het 85-jarig jubileum van Blue Note Records, met pianist Gerald Clayton, altsaxofonist Immanuel Wilkins, vibrafonist Joel Ross, drummer Kendrick Scott en bassist Matt Brewer, en laat direct vanaf het openingsnummer "Ofafrii" horen wat ze in hun mars hebben. Weliswaar is dit hun eerste album, maar ze hebben inmiddels al aardig wat concerten gespeeld en dat is goed te horen in het hechte samenspel. Wilkins, Clayton en Ross soleren beurtelings op grote hoogte, terwijl het kwintet een hecht en harmonieus geluid weet te behouden dat bijna betoverend is, bijeengehouden door de solide ritme-tandem van Scott en Brewer. Deze groep belichaamt alles waar Blue Note voor staat en levert hier met veel vuurwerk een vijfsterrenalbum af." (Platomania)
"Vibrafonist Joel Ross pakt op "Nublues", zijn vierde album voor het label Blue Note, alles anders aan. De postbopschema’s met veel druk samenspel en wisselingen in tempo’s maakten de platen van Ross (27) niet altijd even genietbaar. Op "Nublues" kiest hij voor de blues als stijlmiddel. De spirituele variant van John Coltrane welteverstaan, van wie hij met zijn inmiddels vaste begeleidingsband twee nummers speelt. Altsaxofonist Immanuel Wilkins en pianist Jeremy Corren laten Ross’ eigen "Early" naadloos overlopen in Coltranes "Equinox". De muziek ademt, er zit rust tussen de solo’s en Ross begint het titelstuk met een minutenlange solo op de vibrafoon, waar zijn begeleiders uit ontzag maar moeilijk doorheen durven komen. "Nublues" is voorlopig het mooiste album van Joel Ross, door de eenduidige keuze voor blues en doordat hij zijn uitstekende begeleiders wat gunt. Zo’n McCoy Tyner-achtige solo van Corren in "Ya Know" is echt iets nieuws op een Joel Ross-album." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Pianist and composer Kenny Barron, a towering figure in the jazz world with 13 Grammy nominations and induction into the American Jazz Hall of Fame, has been at the helm of sophisticated post-bop for many decades, never shying away from reinventing jazz standards, reshaping his own originals, or composing anew. He does all that in his latest album, "Beyond This Place", for which he enlisted a multigenerational group featuring rising star saxophonist Immanuel Wilkins, veteran vibraphonist Steve Nelson, and his regular rhythm team of bassist Kiyoshi Kitagawa and drummer Johnathan Blake. In turn, the freshly penned title track is a gospel-infused ballad that reflects Barron’s refined pianism and melodic sensibility. "Beyond This Place" marks a strong return for Barron, characterized by stimulating conversational exchanges and masterful musicianship." (JazzTrail; 4 uit 5 sterren)
"De vibrafoon hoor je helaas maar weinig en naar het lijkt zelfs steeds minder in de jazz. Milt Jackson en Bobby Hutcherson zouden best wat meer navolgers mogen krijgen, denk je tijdens een luisterbeurt van het fraaie Kingmaker van Joel Ross. Hij laat zijn tintelende vibrafoon zegevieren op zijn met zijn vaste band ingespeelde debuutalbum op Blue Note. We kenden Ross al onder meer van het vorig jaar verschenen monumentale Universal Beings van drummer Makaya McCraven, maar Ross blijkt zelf zowel een uitstekend componist als gedreven bandleider. Met name als hij zijn noten laat interfereren met die van (alt)saxofonist Immanuel Wilkins ontstaat er iets moois. Dan gaat Ross zelf wat feller met zijn stokken in de weer en dralen de twee een beetje uitdagend om elkaar heen. Touched By an Angel en het titelstuk zijn de hoogtepunten op het album. Het vijftal bandleden neemt de ruimte, waarna je moet concluderen dat het Ross zelf is die het verschil maakt." (Volkskrant)
"Voor zijn vijfde album als bandleider riep de Amerikaanse drummer Johnathan Blake dezelfde band bij elkaar als op "Homeward Bound", zijn Blue Note-debuut van twee jaar geleden. Een goed idee, want zijn labelgenoten Immanuel Wilkins (altsaxofoon) en Joel Ross (vibrafoon) zorgden op dat album samen met toetsenist David Virelles en bassist Dezron Douglas al voor het nodige vuurwerk. Op "Passage" is dit Pentad, zoals de band ook wel heet, nog beter op dreef. Ze zijn meer op elkaar ingespeeld, wat tot knap samenspel leidt in composities die Blake opdraagt aan zijn vader, violist John Blake Jr. Het titelstuk is door zijn vader geschreven maar nooit opgenomen, en zet meteen de toon: een vitaal, dynamisch sterk stuk dat alle muzikanten even de ruimte geeft, en opvalt door de bebop-fraseringen van Wilkins. Douglas krijgt voorafgaand aan "A Slight Taste" ook de ruimte voor een mooie exercitie op zijn contrabas, en zo pakt iedereen zijn moment op dit ook compositorisch zeer sterke album." (Volkskrant; 4/5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
