"Dexys Midnight Runners had aan het begin van de jaren 80 alles dat nodig was om een hele grote band te worden, maar het enorme ego van voorman Kevin Rowland zat de band helaas flink in de weg. Met "Too-Rye-Ay" uit 1982 heeft de band desondanks een klassieker op haar naam staan. Het album viert dit jaar zijn veertigste verjaardag, ter ere waarvan een 40th Anniversary Edition is verschenen. Het is een versie met uiteraard flink wat bonustracks, maar belangrijker is dat het album, op verzoek van Kevin Rowland, is voorzien van een nieuwe mix. De eigenzinnige Britse muzikant is nooit tevreden geweest met de originele mix en laat Too-Rye-Ay nu horen ‘as it should have sounded’. De mix van soul en invloeden uit de Keltische muziek klinkt op de nieuwe versie van "Too-Rye-Ay" inderdaad frisser en laat horen dat het beste album van Dexys Midnight Runner de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan." (Platomania)|
"Vooral de eerste helft van Dexys’ nieuwe album "The Feminine Divine" is een cadeautje. Een album met nieuw studiowerk? Dat was elf jaar geleden. De fans waren dus blij toen "The Feminine Divine" werd aangekondigd en die vreugde werd nog groter toen de eerste singles ‘classic Dexys’ bleken te zijn. Het in Northern Soul gedrenkte "I’m Going To Get Free" lag decennialang onvoltooid op de plank. Opener "The One That Loves You" idem dito. Eigenlijk is de hele eerste plaatkant een cadeautje. In de tweede helft wordt het allemaal wat ingewikkeld. Rowland was in 2016 opgebrand en in rouw na de dood van zijn moeder. Hij ging in retraite in Thailand en besloot daar dat vrouwen godinnen zijn. Vooral de tweede helft van "The Feminine Divine" is een ode aan de goddelijke vrouw, aan zijn eigen vrouwelijkheid, seksueel dominante vrouwen, et cetera." (Volkskrant; 3/5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
