"Sam Beam timmert al meer dan twintig jaar ambachtelijk aan de weg met Americana-, folk- en rootsnummers. "Who Can See Forever Soundtrack" biedt een aardige staalkaart van wat een imposante carrière genoemd mag worden. Het album bevat maar liefst negentien nummers, waarbij het zwaartepunt ligt in de jaren nul. Sommige nummers krijgen meer reliëf dan op de plaat, zoals "Sodom, South Georgia" en "Boy With A Coin", door de piano van extra gloed voorzien. Het spel met ritmes in "House By The Sea" is opzwepend en er is mooie samenzang in "About A Bruise". Beam zingt "Naked As We Came" gedragen, zonder het live vaak toegevoegde, luchtige koortje. Beam zingt overtuigend, met volume en zonder veel fluister. "Muddy Hymnal" krijgt een fris jasje, "Thomas County Law" en publieksfavoriet The Trapeze Swinger klinken ontroerend warm. "Who Can See Forever Soundtrack" is een fraai album om in te grasduinen en de vele prachtige liedjes die Beam op zijn naam heeft staan te herontdekken." (OOR)
"Op het zevende album van Iron And Wine ontpopt Samuel Beam zich als de J.P. Donleavy van de Amerikaanse indiefolk. Net als de auteur van "The Beastly Beautitudes Of Balthazar B" getuigt hij van een zwak voor even hopeloze als goedmoedige dromers die de tegenslagen in het leven met een aangeboren veerkracht doorstaan. Zelfs wanneer ze wel degelijk het hoofd laten hangen, verkrijgt hun lot een tragikomische allure. En soms zijn Beams liedjes ook 'gewoon' bloedmooi, zoals hier het duet met Fiona Apple ("All In Good Time") of wanneer hij in "Cutting It Close" op een bedjes van akoestische gitaren zowel Fleet Foxes als Pentangle naar de kroon steekt. Ondertussen strooit hij fraaie regeltjes als 'Time just does what it does/I just wish it wouldn't do it to us' als pepernoten in het rond. In de nummers waarin uit 24 man bestaand orkest wordt ingezet, is de sfeer niet minder intiem dan in de soberder setting." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Let’s start at the end of Iron & Wine’s new EP, Weed Garden. As the final verse of the final song, “Talking to Fog,” reaches its climax, Sam Beam offers a vivid description of happiness. It’s a place “where our memories of singing fill the air above our heads” and “the faces of our family and friends go on and on.” With each line, his delivery grows faster and more insistent, until the words spill out of his mouth and he sounds more like a soothsayer than a folk singer. It’s one of the most jarring moments Iron & Wine has conjured in quite some time, particularly when the instruments fall away and Beam, singing a cappella, admits: “But it’s hard to find.” In a song about sorrow and depression, he’s hopeful enough to dream up a beautiful space of healing and nourishment, but realistic enough to know that it’s almost impossible to get there. Nothing is ever certain in these songs, nothing guaranteed." (Pitchfork)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
