"King Gizzard & the Lizard Wizard is het soort band waar het zelfs al een cliché is om te vermelden hoeveel albums de Aussies wel al niet op hun conto hebben staan. Na hun geslaagd microtonaal avontuur van de vorige twee albums en het trashmetal-hoogstandje van daarvoor, was het niet zozeer de vraag of King Gizzard het over een andere boeg zouden gooien, maar eerder om welke boeg ... Butterfly 3000 gebruikt vaak compacte, opeengepakte en misschien soms wat te overheersende instrumentatie, die veel eisen van onze oren, maar door al die melodische bombastiek heen is dit een redelijk unieke luisterervaring die de limieten van zijn eigen kunnen maar al te goed kent. Mensen die de uitdrukking ‘throwing stuff at the wall to see what sticks’ kennen, zullen weten dat die op het lijf van King Gizzard & the Lizard Wizard geschreven is. In het tienjarig bestaan van de band is zowat alles al blijven plakken, inclusief deze psychedelische synthpop-extase, dus waarom stoppen met gooien?" (Dansende Beren)
"King Gizzard and The Lizard Wizard – Teenage Gizzard are recordings from 2010 and 2011 and represent some of the earliest King Gizzard recordings. The sound is surfy psyched out rock with jangling guitars, energized vocals and wacky effects. The album is a banger with high energy rock the whole way through. the music feel wholesome and joyful with creative songs. It is a really cool album as one has come to expect from this eclectic band. The songs structures are simpler more stripped down then the music they released later. The guitars get surf tones with slashing reverb, vibrato and tremolo. They get some wild west vibes and rock hard with Thee Oh Sees style. Honestly don’t know who influenced who but King Gizz and Oh Sees are kindred spirits. King Gizzard puts their wacky personality is on display with this album. The less produced sound, lo-fi recordings and playful nature of the music is highly effective." (Thepsychrock)
"K.G., the spiritual successor to 2017’s Flying Microtonal Banana, is a welcome trip back into the hazy realm of psych-rock that put Stu and co. on the map, with some added microtonal funny-business blended back into the fuzz for good measure. Retreating from their recent excursions into thrash a la Infest the Rats' Nest and blues a la Fishing for Fishies, Gizzard’s 16th LP feels far more familiar, slotting more nearly into their relentlessly growing discography than anything since Nonagon Infinity. Chuggy, cheery cuts such as “Automation” and “Oddlife” likely wouldn't have felt out of place on I’m in Your Mind Fuzz, nor would the blissed-the-fuck-out “Straws In The Wind” or “Honey” have stuck out on Quarters, but for the tracks’ reincorporation of microtonality into their sound." (sputnikmusic.com)
"Any self-titled album by a band as genre-defying as King Gizzard and the Lizard Wizard would struggle to sum up their discography in a mere 40 minutes. Such attempts could easily end up feeling awkward and disjointed. K.G and L.W. are good precisely because they avoid this and while the band’s self-titled works do not touch on every genre that KGATLW has explored, they are thematically coherent and can easily stand as complete works on their own. Still, the albums include many of the characteristics of KGATLW’s music that fans have come to love. The vocals have Gizz’s classic heavy compression and distortion, while the guitars are often matched very closely in tone, making it difficult to discern what exactly each guitar is playing and adding to the psychedelic layering of the sound. The albums include many irregular time signatures (another one of the band’s quirks) and continue to explore non-Western modes, firmly cementing microtonality as a definite feature of the band’s sound." (BerkeleyBSide)
"King Gizzard & The Lizard Wizard heeft op korte tijd al een ferme discografie opgebouwd. Toch is Infest the Rats’ Nest een album dat de minste moeite heeft om eruit te springen. Over comfort zones hebben ze het in het land waar King Gizzard heerst wellicht nooit, maar dat ze zich hier nog nooit zo ver van hun muzikale identiteit hebben bevonden, staat als een paal boven water. Ondanks die wetenschap is het door de knotsgekke verhaallijn en een muzikale parallel met pakweg Nonagon Infinity nooit moeilijk om te herkennen naar wie je aan het luisteren bent. Daarnaast is het heerlijk om te beseffen dat King Gizzard na “Planet B” nooit zinnens was om een zoveelste maatschappijkritische plaat te maken, maar dat ze ook op dat vlak volledig zichzelf zijn gebleven. De dichtstbijzijnde ster mag dan wel een pak verder liggen dan Venus of Mars, toch mogen de Australiërs er zich bij dezen alweer een mooi aantal toe-eigenen." (Dansende Beren)
""Infest The Rats’ Nest" bleef lange tijd eenzaam in haar brutaliteit. Tot vandaag, want het klimaat-doemsdagthema van die plaat krijgt een vuil, boosaardig staartje in de vorm van "PetroDragonic Apocalypse; Or, Dawn Of Eternal Night: An Annihilation Of Planet Earth And The Beginning Of Merciless Damnation". Het is naast een uitdieping van de thrash-ambities ook een ode aan de metalbands die de bandleden zelf luisterden toen ze jong waren, en die invloeden hoor je zonder dat King Gizzard daarbij vervalt in een soort parodie. Het is een absoluut hoogtepunt in de discografie van de Aussies, en zal niet alleen bij de superfans in de smaak vallen, maar even goed bij fans van het genre die nog niet ingepakt zijn in gizz-merch. Een donderende gong trekt de boel weer strak op gang, om momenten later uit te monden in een synth-universum waarin de blauwe planeet een verrimpelde rozijn geworden is. Een begeesterend einde van een begeesterende plaat." (Dansende Beren; 5 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
