"Een cartoonesk imago kan helpen om op te vallen, maar kan op termijn ook tegen je gaan werken. Getuige de overwegend lauwe reacties op Good Grief dreigt dit gevaar voor Lucius. Het vijfkoppig indiepopgezelschap uit Brooklyn heeft de gimmick dat de zangeressen Jess Wolfe en Holly Laessig hun uiterste best doen om er als een eeneiige tweeling uit te zien. Ook de schijnbaar ironieloze manier waarop Lucius zijn liefde voor allerhande damesgroepen uitdraagt –ook minder hippe als En Vogue en Girls Aloud– maakt het voor sommige serieuze muziekliefhebbers kennelijk lastig deze band voor vol aan te zien. Jammer, want een ijzersterk popliedje als Turn It Around (van debuutplaat Wildewoman uit 2013) is een steeds schaarser wordend goed. Op Good Grief staan er zelfs meerdere, zoals de single Born Again Teen, het R&B-achtige Truce en met name het vol overtuiging gezongen Gone Insane. Ga Lucius, als je de kans krijgt, ook zeker eens bekijken. Live werkt de gimmick van de zingende zusjes namelijk hoe dan ook." (Muziekweb)
Je kunt het duo Holly Laessig en Jess Wolfe een beetje vergelijken met het folky zussentandem First Aid Kit, dat ook bekend staat om haar vocale pracht en praal. Met als grootste verschil dat de muziek van Lucius véél meer poppy klinkt. Hun derde album Second Nature is dan ook weer een lekkere popplaat geworden. De sleutelwoorden bij Lucius zijn samenzang en vrolijkheid, maar verder kan en mag eigenlijk alles. In de titeltrack en openingssong zingen de dames op hoge toon over het stoute gedrag dat ze niet kunnen en willen afleren. Een upbeat orgeltje en funky basgitaartje laat het geheel als Chic klinken. In meer elektronische nummers als Next To Normal klinkt vooral de invloed van kekke indiegroepjes als Foster The People. Het wiel opnieuw uitvinden doet Lucius niet. Ook tekstueel gaan de songs van Laessig en Wolfe over standaard onderwerpen. Second Nature is zodoende een compleet onoriginele indiepopplaat. Maar wel een hele leuke. (OOR)|
Op Crossing Border, 14 november 2013: "Op het podium is Lucius met geen enkele andere band te verwarren, zangeressen Holly Laessig en Jess Wolfe dragen identieke jurken en de heren zijn uitgedost met bretels en vlinderdassen. Maar de band is veel meer dan alleen een stel outfits: de stemmen van Laessig en Wolfe passen zo goed bij elkaar dat ze soms amper te onderscheiden zijn en hun karakteristieke indiepop werkt aanstekelijk. Het eerste album verschijnt pas in het najaar, maar na de titelloze debuut ep zijn critici al razend enthousiast. De New York Times omschreef hun muziek als luscious, luminous, lilting lullabies en Rolling Stone tipte ze begint dit jaar al als must-see."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
