"Gromt hij of gromt hij niet, is vaak de vraag bij een nieuwe Opeth. De band van de Zweedse liedschrijver, gitarist en zanger Mikael Åkerfeldt zwoer een aantal albums lang de brullende deathmetalstem van de voorman af. Er viel wat voor te zeggen, want Åkerfeldt heeft ook een uitmuntende ‘schone’ zangstem en daar is hij zuinig op. Er zit geen zwak moment in deze lekker pretentieuze opera, die zeker dankzij de terugkerende gromstem van Åkerfeldt voelt als vintage Opeth. In het vierde deel, genaamd "§4", krijg je de volle Opeth-glorie over je heen. In het midden hoor je een verstild stuk middeleeuwse muziek, met tokkelende harpen. Dan loopt de spanning op bij rustige drumslagen en een aanzwellend orgel, op weg naar een groovende jazzrockriff met dwarsfluit (van de toch wel legendarische rockfluitist Ian Anderson van Jethro Tull). Hoe dit alles dan weer uitmondt in een ronkend stuk metal met jankende gitaarsolo, is ongeëvenaard." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
“Aan de uitvoeringen van de negen songs is goed te horen dat Opeth op het moment van opnemen al achttien maanden op tour was. De band speelt soepel, foutloos en bevlogen. Dat laatste is mede te danken aan het charisma van zanger/gitarist Michael Åkerfeldt. De nummers mogen misschien zwaar, lang, complex en progressief zijn, de manier waarop hij het publiek toespreekt is ontwapenend en bij vlagen erg grappig. Vooral wanneer hij vlak voor aanvang van het ingetogen Windowpane meldt: ‘time for the song that will get us chicks backstage.’ In dat kader moet ook albumtitel The Roundhouse Tapes gezien worden. Als een dikke knipoog naar de eerste EP van Iron Maiden uit 1979, The Soundhouse Tapes. Plus DVD, waarop het Opeth-concert te horen én te zien is, aangevuld met interviews, foto’s en aanvullend beeldmateriaal.“ (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
