"Avenged Sevenfold blijft een wonderlijk fenomeen. Al 7 studioalbums lang kiepert de band alle soorten metal en rock op één hoop en zet daarmee grote aantallen platen weg. En dan verkopen ze ook nog menig stadion uit. en dat terwijl die potpourri van stijlen op geen enkel moment houvast biedt. Ook op "The Stage" stuitert de band weer alle kanten op. En niet alleen qua stijl, maar ook qua instrumentarium. "Sunny Disposition" is een ingehouden rocker met blazers(!) en "God Damn" heeft een Volbeat-achtige rockabillyhuppel inclusief ukelele. "Creating God" citeert rijkelijk uit de discografie van Alice In Chains, "Angels" is een op Whitesnake-leest geschoeide ballad en op "Roman Sky" gaat het vijftal op de progrock-toer, inclusief achtergrondkoor. Met het eclectische "Simulation" lijkt Avenged Sevenfold zijn eigen "Bohemian Rhapsody" na te streven. En dan sluiten ze ook nog eens af met en 15 minuten durend epos, inclusief 'spoken word'-passage. Voor elk wat wils dus. Hele stadions vol." (Tijs Heesterbeek, Oor)
"Het luisteren naar "Nightmare" is een vreemde gewaarwording. Veel is geschreven, ingedrumd en ingezongen door The Rev, die eind december vorig jaar stierf aan een foute mix van alcohol en medicijnen. De toen 28-jarige drummer was het grootste muzikale brein achter de potpourri-metalbanden deze bagage is moeilijk los te laten. Het vijfde album is een stuk donkerder dan het voorgaande werk. Ook nu wordt er weer rijkelijk uit het verleden van de metalwereld geciteerd. Het titelnummer heeft een duidelijk Metallica-gevoel, "Buried Alive" begint als een Led Zeppelin-remake en er staat met dikke letters Pantera op "God Hates Us" geschreven. Maar bij Avenged Sevenfold is het geen ordinair jatwerk. Het is ingenieuze recycling van de metalgeschiedenis. Pas wanneer de band op het eind iets te opzichtig de jaren tachtig-softmetal te grazen neemt in "Victim" en "Tonight The World Dies" (met een cameo voor Alice In Chains en Aerosmith) kakt het wat in. Onderhoudend plaatje." (Tijs Heesterbeek, Oor)
"Bij alle extreme woekeringen links en rechts van de harde muziek zou je bijna het zicht verliezen op het brede pad van de mainstream, de ouderwetse, harige hardrock. Nu was het ook niet echt dringen aan de top na Kiss, Aerosmith en Guns N' Roses. Alleen Linkin Park bespeelde de massa de afgelopen jaren. Gelukkig is daar Avenged Sevenfold, een band die niet moeilijk doet over rockclichés, maar met dit album heel wat spijkerjasjongens gelukkig kan maken. Je hebt het allemaal al eens gehoord; de riffjes, de gillende solo's, de schurende rockzang van M. Shadows. Toch zijn de liedjes van de Californiërs behoorlijk raak, zoals het lekker rockende titellied, of het met knappe gitaren opgesierde "Heretic".
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
