"Amplifier is lekker op dreef. Enkele nummer van voorganger "Mystoria" (2014) behoren nog steeds tot het beste werk van deze Britse underground grooverockers, maar "Trippin'..." is als geheel zowaar nóg boeiender. De focus ligt sinds de komst van voormalig Oceansize-gitarist Steve Durose weer meer op overdonderende grooves en moddervette gitaarriffs. Het album is analoog opgenomen en klinkt heerlijk vol, mede dankzij de onmiskenbare en ontekbare fuzz-, 'loop'- en distortionpedalen van voorman Sel Balamir. Ook akoestische gitaren spelen deze keer een opvallende rol, onder meer in tokkelliedje "Anubis", dat voor de nodige balans zorgt. Alle nummers zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd. Opener "Rainbow Machine" en single "Kosmos (Grooves Of Triumph)" beuken er bijvoorbeeld op los en "Supernova" bevat interessante progressies, maar prijsnummer is hekkensluiter "Old Blue Eyes", met ronkende baslijn en vette ondeugende groove. Wat een 'cool cat' van een song!" (Patrick Lambert, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
De eerste drie albums van het Britse Amplifier, die sinds 2007 verschenen, lieten een mengsel van progressieve rock en postrock horen met een flinke stonerrock-injectie, met de flinke gitaarmuren die daarbij horen. Het vierde album, "Echo Street", was andere koek. Het verscheen bij het postprog-label Kscope en de bandsound leek wel aangepast op de smaak van Kscope. De sfeer was dromeriger, de composities waren melodieuzer. Toch was de muziek buitengewoon spannend - én verslavend, zo bleek. Liefhebbers van die "Echo Street"-sound zullen hoogstwaarschijnlijk enigszins teleurgesteld zijn in "Mystoria". De band maakt nu een harder soort space-rock, waarbij het geluidsbeeld (expres?) erg onrustig is, wat luisteren vermoeiend maakt. Ook de stevige gitaarmuren van weleer keren hier en daar terug. Dat contrasteert dan wel aardig met de harmonieuze zangkoortjes die de herstilering hebben overleefd.
"Met een oorverdovend, snerpend geluid start Amplifier de eerste song op zijn debuutalbum. Wellicht een beetje kort door de bocht, maar deze omschrijving is kenmerkend voor het verpletterende geluid van de Britse band Amplifier. De mannen raspen vanaf minuut één je trommelvliezen met opzwepende, pretentieuze, grommende, maar soms ook mysterieuze gitaren. Knoestige drums bezorgen geen rust in het ritme en de zang van Sel Balamir is soms bezwerend , maar af en toe ook kenmerkend voor de Britse poprock. Het baswerk is vaak ondersteunend, maar ook typerend voor de vette sound. De Britten maken veelvuldig gebruik van pedalen en samples om het geluid dikker te maken en om zogenaamde muren van geluid te creëren. Psychedelische erupties zorgen voor een vet en intens en vol geluid, maar kunnen soms aanvoelen als een copieuze en machtige maaltijd op de maag." (Ruard Veltmaat, Progwereld)
"De kracht waarmee het trio uit Manchester het eerste stuk, het instrumentale "Gustav's Arrival" speelt, is indrukwekkend. Het zal alle liedjes kenmerken tot en met het laaste, "Map Of An Imaginary Place". Hier klinkt de groep als een mix van Tool en Oasis, zeker ook door de zang. 'Think Black Sabbath meets Pink Floyd meets The Godmachine', schreef Metal Hammer ooit terecht. De prachtige teksten zijn net onbegrijpelijk genoeg om er touwen aan vast te kunnen knopen. Verbazingwekkend goed gespeeld." (Wim Boluijt, Heaven) "Een plaat als een ruimtereis, maar dan te ondergaan in een badkuip vol met warm water. Net op het moment dat je dreigt weg te dommelen, roept Amplifier je met een gigantische gitaarmuur weer terug. Dat maakt deze overweldigende trip tot een perfect gedoseerde plaat. Beluister Insider maar in zn geheel met het licht uit. Drugs zijn niet nodig. Want "Insider" is een machtig, bovenaards epos." (Philippus Zandstra, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
