"Ariel Pink identificeert zich graag met de clowns en beautiful freaks van de popwereld. Bobby Jameson (1945-2015) was het allebei een beetje. Een protestzanger die in de sixties even een superster leek te worden, aan lager wal raakte en later opdook als schuimbekkende vlogger. Dit album voor hem markeert Ariel Pinks terugkeer naar zijn oude lo-fi-aanpak. Melodieën verdwijnen onder tape-ruis en baslijnen verzuipen in een keyboardsoep, terwijl de componist hinkstapspringend van aalgladde softrock ("Feels Like Heaven") naar gotische new wave ("Time To Live") en Doors-achtige blues (het titelnummer) vliegt, met de gammele opnamekwaliteit als bindmiddel. De songs klinken wat minder ambitieus dan op de platen direct voorafgaand aan dit album. Het ligt veel meer in de lijn met doorbraakplaat "Before Today" (2010). Dat heeft als bijkomstigheid dat Ariel Pink zijn slechte gevoel voor humor wat vaker onderdrukt. Daarmee bewijst hij niet alleen Bobby Jameson, maar ook zichzelf eer." (Thomas Snoeijs, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
