"In 2020 bracht componist Max Richter, te midden van wijdverbreide politieke turbulentie en de griezeligheid van de coronapandemie, ‘Voices’ uit, een aangrijpend audiovisueel album, gemaakt in samenwerking met filmmaker Yulia Mahr, dat gevormd werd op basis het voorlezen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens uit 1948 door mensen over de hele wereld. ‘Voices 2’, zijn elegante vervolg, zet het werk voort, maar Richter begrijpt de lastige grenzen van taal. Een historisch document alleen kan zulke beladen tijden niet duiden. In plaats van zijn verkenning van de tekst uit te breiden, concentreert hij zich op instrumentale nummers die ideaal zijn voor introspectie. De muziek, zowel orkestraal als avant-garde, biedt ruimte om na te denken over het eerste deel van het project, maar kan ook worden gezien als zijn eigen gelukzalige ontsnapping naar stilte." (New York Times)
Soundtrack van de gelijknamige film door Max Richter, de Engelse componist van Duitse komaf.
In dit retrospectief zijm de eerste werken van deze Engelse componist samengevoegd, te beginnen met "The Blue Notebooks" (2002). Verder komen ook aan bod: "Songs From Before", 24 Postcards In Full Colour" en "Infra". Op de 4 cd's staan in totaal ook nog 8 bonustracks.
Max Richter is inmiddels een van de meest vooraanstaande namen in de scene die met de term 'neoklassiek' wordt geduid. Veelal uiterst verstilde muziek die invloeden combineert uit filmmuziek en van hedendaagse componisten als Pärt en Silvestrov (die in reactie op het serialisme juist terugkeerden naar simpele harmonieën). Richter heeft nu een contract bij het prestigieuze Deutsche Grammophon, dat nu ook z'n oudere werk heruitbrengt. Zoals dit tweede album uit 2004. Het is nu aangevuld met een bonus track. "A distinctive and adventurous work that is beautifully recorded and cinematic in scope. Opening with a text from Franz Kafka over a sparse piano melody, the album moves through heart-wrenching strings of On The Nature Of Daylight to lyrical piano pieces. Using piano, cello, violin and viola, alongside electronic beats (made using a variety of antique electronics and Reaktor), spoken word passages and the occasional field recording; other sounds were generated via old guitar pedals and vocoders. (bron: DG)
"Ook al doet de naam Max Richter geen belletje rinkelen, je hoorde ongetwijfeld al zijn muziek langskomen in een kwalitatieve hoogwaardige film of serie. The Leftovers, My Brilliant Friend, The Last of Us, Arrival en Ad Astra zijn slechts enkele titels waarin je de composities van de in Duitsland geboren Engelsman kan horen. Zijn grootste succes was echter "The Blue Notebooks", zijn tweede langspeler uit 2004. De plaat fungeerde als protest tegen geweld in het algemeen en de invasie in Irak in het bijzonder. Deze langspeler viert dit jaar haar twintigjarige jubileum. Richter vond de tijd dan ook rijp om op tour te trekken met het album, en om een nieuwe plaat te componeren die live perfect naast de nummers van z’n succes-lp kan passen. Het resultaat van die nieuwe composities is terug te vinden op zijn negende worp "In a Landscape." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren) Op 28 november 2024 komt Max Richter naar Koninklijk Theater Carré in Amsterdam.
""Three Worlds" is morose and cryptic, like the best Richter. It begins with Words containing a beautiful church bell and a sample of Virginia Woolf reading. It is tragic, mostly because its difficult to hear outside of her painful suicide letter. The calm piano on In the Garden which follows contrasts completely, as if to comfort those who know the end of Woolfs story. The violin accompaniment is simple, but flowering. War Anthem will be a highlight to those drawn to Richter's more orchestral side. The music pounds until it drops out completely, echoing with the same church bell from square one. Modular Astronomy is the bridge of the record from purely classical to a mix of electronic amongst other styles. Semi-dissonance and echoes recall Boards of Canadas excellent career. From there the album travels back and forth across the familiar ground with mostly glowing results. "Three Worlds" is rewarding as background as well as cognitive listening." (Landon MacDonald, Popmatters; 7 uit 10 sterren)
Beautifully recorded and cinematic in scope, this album carries a pensive, emotionally resonant tone. Punctuated by Robert Wyatts distinctive, understated readings of Haruki Murakamis text, the music evokes forgotten memories or lost histories, a series of bittersweet articulations that seem suspended somewhere between a dreamy sense of awe and melancholia. The title refers to the fact that, as well as this being a kind of specimen case of music written over a long period, the album carries other music inside it - with the sources ranging from music between 5 and 300 years old - either used as starting points for Maxs own writing, or submerged deep within. "...a stunning manifesto where the strings and Richter's piano pull one another between poles of regret and redemption" - Pitchfork.com; "Epic yet personal, "Songs From Before" is a joy that firmly cements Max Richter at the forefront of contemporary composition. Essential." - BOOMKAT; "Songs From Before is a deeply moving, near-sacred work." - XLR8R
Heruitgave, door het prestigieuze klasssieklabel Deutsche Grammophon, van in 2009 al eens door Mute Records uitgebrachte soundtrack bij de gelijknamige film uit 2008. Het album bevat de rustige pianomuziek, vol kalm gespeelde triolen van eenvoudige akkoorden, die we van Richter kennen. Ook niet te missen voor liefhebbers van het werk van Ludovico Einaudi.
Taboo is a dark tale of love and death, treachery and revenge with supernatural undertones, set in pre-Victorian London. Max Richter explains, The score comes directly out of the trajectory of the central character: an avenging dark angel, as unstoppable as fate itself. The show plays as a very dark fairy tale. These aspects (the hallucinatory environment, and the irresistible force of Mr Delaney) are embodied by the two main themes. The first theme is a haunted waltz base on a falling chromatic line called a lament bass. For Taboo I have made a deceptively sweet-sounding version, so that we are lulled into a false sense of security. The second theme is that of our protagonist, Mr Delaney. His inexorable progress is evoked by the perpetual-motion ostinato figures in the orchestra, which pivot around a bass line that moves between the interval of a tritone called Diabolus in musica, because of its destabilising effect on harmony. Mr Delaney is some sort of Diabolus himself. (bron: Deutsche Grammophon)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
