Capella de la Torre is er trots op een van 's werelds toonaangevende ensembles voor vroegmoderne blaasmuziek te zijn. Capella werd in 2005 opgericht door de hoboïst en shawm specialiste Katharina Bäuml in Berlijn. De naam "de la Torre" kan op twee manieren worden begrepen: Aan het begin van de 16e eeuw componeerde de Spanjaard Francisco de la Torre waarschijnlijk het beroemdste stuk voor blaasinstrumenten, zijn "Danza Alta". Naast deze hommage aan de componist kan de naam ook vrij letterlijk worden opgevat: "De la Torre" betekent "naar beneden van de toren"; Blaasorkesten speelden bij uiteenlopende gelegenheden muziek op torens of balkons. (...)
"Praetorius devoted most of his life to church music: he published more than twenty collections, mostly of settings of Lutheran chorales, and a number of others are known to have existed in manuscript. He also planned a series of collections of secular music named after the various Greek muses, including Euterpe (Italian and English dances), Thalia (toccatas and canzonas) and Erato (German secular songs). Unfortunately, in the event he managed to publish only one, Terpsichore, musarum aoniarum quinta (1612), consisting of 312 dances in four, five and six parts. The contents of Terpsichore are often assumed to be the compositions of Praetorius himself, however they are collections of different French dance stylessome by him and others are such as harmonisations of melodies supplied by Emeraud; original five-part pieces by Caroubel, a French court violinist; and those he labelled 'anonymous' (pieces received by him in two-part form, to which he just added inner parts)."
"Michael Praetorius (eigenlijk Michael Schultheisz of Schulze), (Creuzburg, bij Eisenach, 15 februari 1571 – Wolfenbüttel, 15 februari 1621) was een Duits componist uit de beginperiode van de barokmuziek. Hij is zeer bekend vanwege zijn kerkmuziek, en was ook muziektheoreticus. Zijn driedelig traktaat Syntagma Musicum (1615–1620) kan worden gezien als een encyclopedie van de muziektheorie en -praktijk van die tijd. Het eerste deel behandelt de kerkmuziek en bevat een schat aan citaten uit oudere bronnen; het tweede deel geeft een overzicht van de gangbare muziekinstrumenten. Samen met onder andere Heinrich Schütz illustreerde hij de lutherse muzikale traditie. Italiaanse stijl Praetorius gebruikt meerstemmigheid volgens de Italiaanse stijl en past dit toe op de Duitse muziek. De Italiaanse stijl heeft Praetorius geleerd bij Giovanni Gabrieli, bij wie ook Heinrich Schütz les had." (Muziekweb)
Terpsichore is een compendium van meer dan 300 instrumentale dansen, in 1612 gepubliceerd door de Duitse componist Michael Praetorius. De collectie ontleent zijn naam aan de muze van de dans. De publicatie werd in de twintigste eeuw herontdekt door de oude-muziekbeweging. Terpsichore bevat enkele noten die betrekking hebben op instrumentatie, maar specificeert niet welke instrumenten bepaalde partijen moeten spelen. Er is een verscheidenheid aan instrumenten gebruikt om Terpsichore te bespelen.
Arrangement
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
