Nadat de succescurve van Tori Amos' carrière ietwat dreigde af te vlakken ging Tori Amos albums maken met een iets meer poppy en veilig karakter. Of ze daar zelf heel blij mee was, weten we niet, maar het leek voor haar min of meer een noodzaak om op een zeker moment haar klassieke roots te gaan zoeken. Op het geslaagde Night Of Hunters (2011) gaf de conservatoriumgeschoolde pianiste haar eigen draai aan thema's van klassieke componisten. Of het een rechtstreeks gevolg is, moeten we gissen, maar het in 2014 verschenen Unrepentant Geraldines had een aardser geluid dan we lang op Amos' reguliere albums hadden gehoord en de piano was weer meer hét uitgangspunt. Native Invaders vervolgt die weg. Met opener Reindeer King zet ze de toon: met de laagste snaren van haar machtig klinkende Bösendorfer-vleugel creëert ze een donkere sfeer die ook ietwat verwijst naar wat velen haar beste album vinden: Boys For Pele uit 1996. Die vergelijking houdt ze niet de over de volledige duur van het (te?) lange album vast, maar een 'gloomy' sfeer en een aardse sound hebben de nummers wel vaak. Wat de meer melancholiek ingestelde fans (en daar zijn er nogal wat van) vast zal bekoren.
Het eerste album waar Tori Amos mee opvalt, na het door haar gehate werk met de band Y Kant Tori Read. Waarom het opvalt is bij beluistering wel duidelijk: een prachtige popplaat met een prominente rol voor de piano. Vergelijkingen met Kate Bush zijn soms erg makkelijk te maken. Het persoonlijke karakter van de teksten maakt de liedjes uiterst invoelbaar. Het a capella gebrachte "Me And A Gun", over een haarzelf overkomen verkrachting is zelfs huiveringwekkend. Je gaat je haast schuldig voelen als je het mooi vindt, zo aangrijpend is het. Deze 2015-editie is geremasterd en bevat een extra schijf met 18 live-versies en B-kantjes. Die B-kanten hebben onder de fans een haast legendarische status. Sommige van die nummers, zoals "Sugar" en "Flying Dutchman" overklassen met gemak een deel van de nummers die het album wél haalden (en dat terwijl er geen slecht nummer op het album staat). De live-solo-versies grijpen je in hun intimiteit nog meer bij de kladden dan de soms groots geproduceerde albumversies.
"This 2016 remastered Deluxe version offers slight improvements to the original recordings, bolstering the background effects and amplifying much of the low end. Except for the exclusion of "Samurai," the 2nd disc compiles all the previously released B-sides from this prolific era - even Armand van Helden's jarring "Professional Widow" remix - as well as the live tracks from the "Hey Jupiter" EP. For longtime fans, the most exciting inclusion is the legendary "To The Fair Motormaids Of Japan." These additional resources provide an even deeper insight into both Amos' psyche during these years (especially on "Hungarian Wedding Song"), as well as the atmosphere in the studios during these sessions (like on the revealing "Amazing Grace/Til The Chicken," which features George Porter, Jr. and a brief allusion to "Past the Mission"). Even for fans who already own the bulk of this material, this reissue is worthwhile for those new glimpses into one of Amos' most defining and honest eras." (Neil Z. Yeung, Allmusic)
Remaster uit 2015 van Tori's tweede album onder eigen naam, oorspronkelijk uit 1994. Dit album leverde haar heur grootste internationale hit op met "Cornflake Girl". Ook de single "Past The Mission" is hier te vinden, met achtergrondvocalen van Trent Reznor van het toen in de VS erg hippe Nine Inch Nails. Het waren de topjaren van de grunge, dus het was vrij opmerkelijk dat La Amos nog een flink plaatsje wist te veroveren op MTV. Dat zal mede te danken zijn aan de vaak opvallende videoclips. Ook dit tweede album leverde weer een reeks sterke extra nummers op in de vorm van B-kantjes, waarvan een deel is te vinden op de tweede schijf van deze set, vergezeld van live-opnamen uit 1994. Opnieuw gaat het hier om solo-live-opnamen.
"Based on the 1864 fairy tale by Scotsman George MacDonald, itself inspired by Sleeping Beauty, the 2015 stage musical "The Light Princess" tells of a grief-stricken princess in a state of perpetual weightlessness until she's grounded by love. The musical's tunes were written by beloved alt-singer/songwriter Tori Amos, with a book by playwright/screenwriter Samuel Adamson, and lyrics by the pair. The Light Princess premiered at London's Royal National Theatre in October 2013, and the cast recording was made over the course of several months in 2014 and produced by Amos. It features lead actors Rosalie Craig and Nick Hendrix, over 30 songs, and two bonus performances of songs from the show by the songwriter herself ("Highness in the Sky" and "Darkest Hour"). Arranged for a classical ensemble including harpsichord, strings, and woodwinds, the sweeping music bears Amos' quirky and melancholic melodic manner while remaining firmly in the realm of operatic-leaning musical theater." (Marcy Donelson, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
