Allmusic over "Tranquility" (1972): "This recording is of value if only to hear Jamal's interpretation of two Burt Bacharach gems, "I Say a Little Prayer" and "The Look of Love." Since the early '50s, Jamal generates appeal within the piano trio format by crafting memorable arrangements without clichés. (Jamal paved the way for Ramsey Lewis, the Three Sounds, a.o.) He treats the entire trio - not just the piano - as his instrument and has mastered the use of space and dynamics in shaping his distinctive group sound. His concise renderings of standards and pop tunes always offer a fresh take on the familiar by deconstructing and reconstructing melodic, harmonic, and rhythmic themes. This collection is no exception." En over "Outertimeinnerspace": "This documents his appearance at the 1971 Montreux Jazz Festival. Comprising two epic improvisations, it's a challenging but deeply rewarding effort that captures the pianist at his most profoundly spiritual, exploring otherworldly dimensions of space and sound."
4 Albums uit de periode 1956-59 op 2 CD's. Als bron voor de CD-mastering zijn trouwens LP's gebruikt en dat is zo nu en dan duidelijk te horen. "Count 'm 88" was in 1956 het eerste album met z'n vernieuwde trio (bassist Israel Crosby en drummer Walter Perkins). Allmusic zegt erover: "The "Jamal sound," with its expert use of dynamics, close interplay, space and subtle surprises was very much in place. Well worth searching for." "But Not For Me" bevat een deel van de beroemde Pershing-opnamen, die in z'n geheel op een losse CD te leen zijn. Hier is Perkins vervangen door Vernell Fournier. Het album bevat een heuse hit in de vorm van "Poinciana", waar als extraatje ook een single-edit van is bijgevoegd. Vanaf dit moment (1958) was Jamal een begrip in de jazzwereld. "At The Penthouse" laat hetzelfde trio horen, maar nu met strijkorkest. De arrangementen van Joe Kennedy vormen niet een doorsnee fluwelen omkleding om de scherpe randjes van de jazz af te halen, maar een doordacht complement van de triopartijen.
De jubilerende pianist wordt bijgestaan door James Cammack (b) en Idris Muhammad (d). Op z'n zeventigste maakte de toen al meer dan 50 jaar actieve pianist een ware creatieve renaissance door. Ook hier is z'n karakteristieke, relatief minimalistische spelbenadering goed hoorbaar. Vooral in de laatste twee stukken trouwens, want in de vier eerste stukken heeft George Coleman (ts) vaak de lead. Maar luisteren naar de warme speltoon van dit kortstondige Miles Davis Quartet-lid is verre van een straf!
"Op 27 juni 2012 ontmoetten twee bij leven reeds legendarische jazzartiesten elkaar op het podium van de net zo legendarische concertzaal Olympia te Parijs. Jamal opende met een aantal stukken uit zijn Blue Moon-repertoire en liet horen dat zijn band zich terdege had voorbereid. Haast op telepathische wijze voelen ze elkaar aan, waardoor er bezwerende grooves ontstaan die speels worden opgevuld door Jamals heldere spel. Hierna introduceert hij saxofonist/fluitist Yusef Lateef op het podium. Beiden speelden zowel samen als solo tijdens de gloriedagen van het Atlantic-label. Live At The Olympia laat horen dat de chemie tussen beide topmuzikanten nog steeds bestaat. Sterker nog, hij lijkt wel gegroeid. De band sluit af met een eigentijdse bewerking van de klassieker Poinciana. Als extra is een dvd bijgevoegd waarop het complete concert valt te bewonderen." (Muziekweb)
"Although it had been more than 40 years since his debut recording, pianist Ahmad Jamal's playing was as viable as ever in the 1990s. Teamed up with bassist John Heard and drummer Yoron Israel for this live Telarc CD, Jamal plays a particularly inspired repertoire that includes "All the Things You Are," Clifford Brown's "Daahoud," John Handy's "Dance to the Lady" and "Be My Love" among its nine selections. Jamal's style had developed since his early days, but his basic approach was unchanged while still sounding quite fresh. This date is an excellent example of Ahmad Jamal's unique sound and highly appealing music in the '90s." (Scott Yanow, Allmusic)
Vroege opnamen van de in 1930 geboren pianist, uit 1951, 1952 en 1955. In die tijden van drukke bebop vol spierballensoli ontketende hij een bescheiden revolutie met z'n kraakheldere, economische stijl met geen noot te veel; vol inventieve, open klinkende akkoorden en kristallijnen melodietjes.
Opnamen van 3 verschillende concerten, begin jaren '80 in Cannes. Vijf tracks met the Heath Bros, 4 met Gary Burton en 2 met Ahmad Jamal.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
