"3 CD set. Reed has been one of the most outrageous American artists of the '70s; an ambassador of the underground world that lives within each cosmopolitan city and always living life to the limit. With a remarkable literary talent and always pushing the limits sound wise, Lou became one of the most iconic artists ever, both as leader of The Velvet Underground and as a solo artist. The Many Faces Of Lou Reed is a journey through his side projects, little-known collaborations with artists such as bass player Fernando Saunders or legendary soul keyboardist Booker T. Jones (cd1); his live shows along the Velvet Underground and the Rock And Roll Heart tour (one of their most inspired) (cd2). It is also a walk thru his immortal body of work, in the hands of artists who recognize him as their main influence (cd3). The Many Faces Of Lou Reed is a fundamental album for every rock music fan." (diverse bronnen)
"Toen Laurie Anderson (echtgenote van Lou Reed) het bureau van Lou Reed ging opruimen stuitte ze op een envelop die Lou aan zichzelf had gericht. In de envelop zat een tape gevuld met songs die hij rond 1965 had geschreven en om het copyright te waarborgen had hij die naar zichzelf gestuurd zodat het een datum had. Groot was Andersons verbazing toen ze de tape beluisterde. Op de tape zaten hele vroege versies van latere Velvet Underground klassiekers en alleen daarom al van historisch belang. Reed begeleid zichzelf op gitaar en het is een wat vreemde ervaring songs als Heroin in een folk jasje te horen. Ook te horen is de eerste samenwerking met John Cale in de nummers Wrap Your Troubles in Dreams en I'm Waiting For The Man (met mondharmonicasolo...). Het geheel klinkt weliswaar een stuk minder gevaarlijk dan op de onvolprezen debuutplaat van The Velvet Underground, vast staat wel dat Reed al heel vroeg een uitstekende songschrijver was." (Platomania)|
"How about an amazing performance from Lou Reed from way back in ’78 recorded on the West Coast in San Francisco and Ohio this is arguably the guy in his pomp tearing it up with an incredible band behind him it contains a set of some of his finest songs no question about that." (rpmonline.co.uk)
Zijn bekendste en (volgens velen) beste solo-album. Het door David Bowie geproduceerde album kent een grote variatie doch hint toch vooral veel naar glamrock.
Compilatie-dubbelalbum van Lou Reed met digitaal geremasterde songs. "NYC Man, thirty-one tracks selected by the man himself, shows the many strange faces of Lou Reed: the decadent Chelsea-boy punk poet of the Velvet Underground ("I'm Waiting for the Man," "Heroin"), the Seventies glam-rock ho ("Walk on the Wild Side"), the reluctantly wise gutter sage ("Street Hassle," "The Blue Mask") and the guy who took a ton of drugs ("Berlin"). "Ecstasy," from 2000, proves that Reed's creative powers remain fierce even if his recent rock opera about Edgar Allan Poe is a lot to forgive" (Rolling Stone).
Compilatie uit 2003 in de populaire "Essential"-reeks van Legacy/Sony. Dit is een van de weinige, zo niet de enige Lou Reed-compilatie die z'n hele carrière belicht, van het debuut van The Velvet Underground (VU) tot aan "Ecstacy" (2000). Van VU zijn "I'm Waiting For The Man", "Rock 'n' Roll" en "Sweet Jane" geselecteerd: alle songs die in zijn solo-carrière steeds terugkeerden op de setlist. Enkele andere VU-nummers zijn te horen in latere live-versies. Natuurlijk worden succesalbums "Transformer" (1972) en "Berlin" (1973) uitgebreid belicht, naast andere albums uit de RCA-tijd (t/m 1986). Soms mindere, maar ook zeer sterke platen als "The Blue Mask" (1982). Vanaf 1989 ("New York") maakte Reed een renaissance door op het Sire-label en van die periode zijn ook enkele sterke staaltjes geselecteerd, o.a. ""Dirty Blvd." en "Magic And Loss - The Summantion".
Van Lou Reed verschenen er tijdens zijn leven diverse live albums die allen één overeenkomst hadden: ze waren allemaal verschillend! In 1974 bracht Reed zijn eerste live album als solo artiest uit, het legendarische "Rock'n'Roll Animal." Vrijwel gelijktijdig verscheen de studioplaat "Sally Can't Dance" en Lou Reed ging op tour met een volledig gewijzigde band. De muziek op het onderhavige nieuwe album bevat opnamen die in 1974 werden gemaakt voor een radiouitzending. De band klinkt geheel anders dan op "Rock'n'Roll Animal" te horen. Dit komt zeker voor een groot deel door de bijdragen van toetsenist Michael Fonfara. Van het actuele album worden gespeeld: Ride Sally Ride, Animal Language, N.Y. Stars, Kill Your Sons en het titelnummer. Verder komen nog klassiekers voorbij als Vicious, Heroin, Im Waiting For My Man (geheel afwijkende uitvoering) en Walk On The Wild Side. De 2CD wordt afgesloten met Rock'n'Roll. Het is een ware toevoeging aan Reed's live collectie. En inderdaad heel anders. (GT, Muziekbank)
In 1998 was het 25 jaar geleden dat dit meesterwerk werd uitgebracht: aanleiding voor deze remaster. Na het succes van het luchtige "Transformer" werd het tijd voor zware kost. Met Alice Cooper-producer Bob Ezrin zette Lou zich aan 'de meest depressieve plaat ooit'. Een huiveringwekkend portret van een fatale driehoeksverhouding, vol drank en drugs. Ezrin kleedt het geheel überpompeus in (een voorbode op z'n latere werk met Pink Floyd): een opmerkelijk contrast met Lou's stuurse, onaangedane vocalen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
