"Throughout Coltrane's discography there are a handful of albums that split his listening camp into factions. Generally, these occur in his extreme later-period works. As a contrast, "Ballads" is often criticized as too easy, and as too much of a compromise between Coltrane and Impulse!. But it's a perfectly fine album of Coltrane doing what he always did -- explore new avenues and modes in an inexhaustible search for personal and artistic enlightenment. Here, he looks into the warmer side of things, a path he would take with both Johnny Hartman and Duke Ellington. Here he lays out for Tyner mostly, and the results positively shimmer at times. He's not aggressive - instead, he's introspective and at times even predictable, but that is precisely the album's draw. The bonus disc contains no less than five versions of "Greensleeves" and seven versions of "It's Easy to Remember" - often slightly more aggressive and exploratory than the album version - plus two other alternate versions." (Sam Samuelson, Allmusic)
"Coltrane zou aanvankelijk helemaal niet meegaan naar Europa. Vibrafonist Buddy Montgomery (broer van Wes) was gevraagd, maar die had vliegangst. Coltrane had niet veel zin in de tournee. Hij was bezig om zijn eigen sound en spel te ontwikkelen, zijn eigen band op te bouwen. Uiteindelijk bood Norman Granz, organisator van de toer, 1000 dollar per week. Dat haalde hem over. Miles bouwde tijdens de concerten zijn stijl van die tijd verder uit in de bekende themas die hij al jaren speelde. Daartegenover stond Coltrane met zijn sheets of sound. Door de spanning die dat creëerde was iedereen in de groep op zijn scherpst en werd deze boven zichzelf uitgetild. En dat hoge niveau blijft vier cds lang constant! Het is een feest om de vijf concerten nu op cd terug te horen. Het is met volle teugen genieten van dit laatste samenzijn van de krachtcentrale die het Miles Davis Quintet in deze samenstelling was". (Hessel Fluitman, JazzFlits).
"Het verhaal is bekend. Begin 1957 wordt John Coltrane uit de band van Miles Davis gezet vanwege zijn heroïneverslaving. Het zet de saxofonist aan het denken. Hij vertrekt naar zijn ouderlijk huis waar hij zich een paar weken laat opsluiten om af te kicken. Een herboren Coltrane keert terug naar New York waar hij, tot zijn dood 10 jaar later, een gedisciplineerde en spirituele muzikale reis begint. Blue Train, dat in september 1957 wordt opgenomen en begin 1958 verschijnt, is zijn eerste belangrijke album. Het is het enige album dat hij opneemt voor Blue Note, met een fantastische gelegenheidsband, bestaande uit o.a. de ritmesectie van Miles Davis. Blue Train is nog diepgeworteld in de hard bop en klinkt 65 jaar later onverminderd fris en geïnspireerd. De extra cd met afgekeurde takes voegt daar weinig aan toe, maar Blue Train blijft een essentieel fundament van het invloedrijke en onuitwisbare oeuvre dat Coltrane opbouwde gedurende de veel te korte tijd die hem nog gegund was." (Muziekweb)
"Om de 50ste verjaardag van het beste jazzalbum aller tijden te vieren is er deze editie met 2 CD's en een DVD. Het sterk verbeterde geluid, de tweede CD met zes prachtige andere opnamen van dezelfde band (Miles Davis, John Coltrane, Cannonball Adderley, Bill Evans, Paul Chambers en Jimmy Cobb) tien maanden eerder en de DVD met een mooie documentaire over het album, plus de film "The Sound Of Miles Davis" met een televisieoptreden uit die tijd van het Miles Davis Quintet met het orkest vna Gil Evans: zonder meer waar voor je geld." (Eric van Domburg Scipio, Heaven; waardering: 5 uit 5 sterren)
"1961 was een bijzonder jaar voor John Coltrane. Hij had een radiohit met zijn versie van "My Favorite Things", nam zijn eerste platen op voor het Impulse!-label en sloot het jaar af met een reeks historisch geworden concerten in de New Yorkse jazzclub Village Vanguard, die tot zijn beste liveplaten zouden leiden. Coltrane speelde er samen met rietblazer en fluitist Eric Dolphy iets wat ze een paar maanden eerder, vlak om de hoek, ook al hadden gedaan – alleen leken daar geen opnamen van te bestaan. Het is inderdaad een zinderend livealbum geworden. Die dwarsfluit van Dolphy in "My Favorite Things", die pas na 6 minuten repliek krijgt van Coltrane’s sopraansax, zet meteen de toon. Je wordt zo door hun spel meegesleept dat het nauwelijks stoort dat ze te ver achter in de mix staan, het geluid te dun is en je vooral drummer Elvin Jones hoort." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Een van de meest invloedrijke en complete jazzplaten aller tijden, iets meer dan een halfuur, opgenomen in 2 dagen tijd in december 1964. Nadat Coltrane zijn verslavingen had overwonnen en rust had gevonden bij vrouw Alice, ging hij op zoek naar spirituele verdieping in zijn muziek. Met het klassieke kwartet met Jimmy Garrison (bas), McCoy Tyner (piano) en Elvin Jones (drums) nam hij een serie platen op, waaronder "Crescent" en "Sun Ship", maar op "A Love Supreme" komt alles samen. Een statement in 4 delen: "Acknowledgement", dat draait om die overbekende baslijn van vier noten; "Resolution", een swingend thema waarover Coltrane en Tyner virtuoos soleren; het gejaagde "Pursuance" vol wilde solos en tot slot "Psalm" met een haast meditatief slot. Ter ere van de 50ste verjaardag van het stuk is er nu deze 3CD-set met de volledige opnamesessies (ook de opnames met extra musici Archie Shepp en Art Davis), een zeldzame live-versie (Antibes, 1965) en het klassieke album zelf." (Louk Vanderschuren, Platomania)
"Op 23 september 2001 zou John Coltrane 75 jaar geworden. Coltrane stopte al zijn muzikaliteit en talent in veertig bezeten jaren. Op 17 juli 1967 stierf hij aan de gevolgen van leverkanker. Hij liet een indrukwekkend oeuvre achter, door kenners vaak verdeeld in een conventionele en een experimentale fase, waarvoor de waardering bij de critici onderling sterk verschilt. Zijn stijl van spelen wordt heden ten dage weliswaar nauwelijks meer beoefend, maar als muzikant die risico's durfde te nemen is hij een inspiratiebron voor velen. Bij de samenstellers van deze Birtday Celebration, een box van drie cd's, ligt de voorkeur bij de meer conventionele, maar nog altijd zeer vindingrijke beginperiode van Coltrane. Alle muziek komt uit de periode 1956-1958. De schijn van volledigheid die wordt gewekt is dus niet terecht. Toch is deze cd een must voor de jazzliefhebber, al is het maar voor het prachtige artwork en de zeer uitgebreide en verhelderende aantekeningen in het boekje." (MS, Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
