"There’s no shortage of Dylan tribute albums but this is certainly different: pianist-singer Sidran takes his lowkey, jazzy speak-sing style to Dylan songs in the company of a small band and guests (among them Georgie Fame). It doesn’t always work: he strips the menace and meaning out of Everything is Broken, Highway 61 Revisited and Ballad of Thin Man, but on Rainy Day Woman (“everybody must get stoned”) and Maggie’s Farm there’s slinky quality which works. Knocking on Heaven’s Door has a strange, sad nightclub quality in Jorge Drexler’s slightly quivering and high vocals, Sidran brings a sharp funk to Subterranean Homesick Blues, and All I Really Want to Do is like a Beat poem. Not the best Dylan tribute among so many, but one to hear." (Elsewhere.co.nz)
"Ondanks het feit dat pianist/zanger Ben Sidran in Europa en Japan een stuk bekender is dan in zijn vaderland Amerika, valt zijn leven toch te beschouwen als een ‘American success story’. Hij speelde met grootheden als Steve Miller, Van Morrison, Boz Scaggs en Mose Allison. Het spreekt voor zich dat hij in dit goede gezelschap veel opstak voor zijn solocarrière. Vooral de invloeden van Allison zijn duidelijk terug te horen in Sidrans zang: een overduidelijk blanke stem die laat horen dat swing niet slechts is voorbehouden aan de zwarte medemens. Zo ook op "Don’t Cry For No Hipster" dat niet is opgedragen aan jonge blagen met te kleine hoedjes op, maar aan alle mensen die het begrip hip in de loop der jaren vorm hebben gegeven. De belangrijkste regel daarbij is dat de hippen onder ons nooit en te nimmer zullen beweren dat zij hip zijn." (AD)
Heruitgave op cd van het in 1982 verschenen album op vinyl. Makkelijk in het gehoor liggende vocale jazz die op een prettig nonchalante manier wordt gebracht. (GR Muziekbank)
Deze zanger/pianist speelde al in de vroege jaren '60 met Steve Miller en Bozz Scaggs in The Ardells. Miller verhuisde en richtte de Steve Miller Band op, maar toen z'n pianist ervandoor ging belde hij oude kameraad Sidran. En zo maakte hij rond 1970 een tijdje deel uit van Millers band, schreef mee aan de klassieker "Space Cowboy" en zou ook later zo af en toe met 'm blijven werken. En met Boz Scaggs, want die is als gitarist te horen op dit solodebuut uit 1972. Bij beluistering dringt meteen de vergelijking met Mose Allison op. Ook Sidran's markante muziek valt ergens tussen jazz, pop en rhythm & blues in. Z'n praatzangvocalen zitten vol onderkoelde humor, literaire verwijzingen en filosifie. Want ja: Sidran is een gestudeerd man. Hij promoveerde op een vakgebied dat filosofie en muziek combineert. Zijn dissertatie handelde over hoe zwarte muziek een radicaal alternatief bood op de waarde van westerse literatuur. We noemen dit, omdat die insteek door zijn muziek en teksten sijpelt.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
