"Dit album is sterk verwant aan "Somewhere North Of Nashville". "Perfect World" begint compact rockend met drie nummers ("I’m Not Sleeping", "Idiot’s Delight" en "Another Thin Line") die Bruce heeft geschreven samen met Joe Grushecky. Daarna volgt het even sensationele als onthutsende "The Great Depression" – de "Point Blank" van deze boxset. Man staat aan de deur met rozen en beloften en mag niet meer binnenkomen: ‘You said we were done, you don’t need me anymore (..) You said I failed you and I have abused your trust / The dream that was our love has turned to dust / I made my mistakes and I’ll make my confession / But you’re still gone, gone, gone / This is the great depression (4x).’ De bekentenis van een vreemdganger, die in een diepe depressie geraakt. Over wie zou dit nu gaan? Nou ja, misschien is het wel niet zo autobiografisch bedoeld. Het gaat hier ook over mensen die liefde zien als een spelletje, die wel een gokje willen wagen en gerust alles op het spel zetten (‘This is my story’)." (OOR)
"Grootste verrassing en beste album van de zeven is "Twilight Hours". Springsteen maakte het als tegenhanger van of aanvulling op het orkestrale "Western Stars" (2019). Waar dat een meer country georiënteerd album was, klinkt "Twilight Hours" als zowel een ode aan Burt Bacharach als aan crooners als aan Andy Williams en Frank Sinatra. We horen voor hem nieuwe akkoordenschema’s en zijn stem weet verbijsterend goed raad met het standje ‘zoetgevooisd’ die de orkestrale arrangementen van hem verwachten. Even een kopstem in "Sunliner", of op z’n Sinatra-eenzaamst een drankje bestellen in "Late In The Evening". Het kost Springsteen geen enkele moeite. En ondertussen is "High Sierra" weer zo’n typisch ‘man op de vlucht voor zijn eigen verleden’-verhaal waar Springsteen patent op heeft. Adembenemend mooi. (Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
"Om na het stemmige "The Ghost Of Tom Joad" weer met een ingetogen liedjesplaat te komen, daar zag Springsteen in 1997 toch van af. Jammer, want "Inyo" is muzikaal eigenlijk veel geslaagder. De inspiratie ervoor kwam toen Springsteen zich in LA begon te verdiepen in de Mexicaanse cultuur. Hij schreef diverse border songs die hij opnam met stemmige violen maar ook uitbundig spelende mariachi’s. Zijn aanpak van Mexicaans-Amerikaanse muziek doet denken aan die van Ry Cooder. En die hoge stem in "The Lost Charro" kenden we nog niet." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren) "Verhalen over illegale Mexicaanse gastarbeiders die Californië zien als het beloofde land. Op "Inyo" praatzingt hij over hen, zoals hij dat deed op "Tom Joad". Hij snijdt een problematiek aan die de VS verenigt – net als op "The Rising", dat verbinding en troost bood na 9/11 – met dien verstande dat de Amerikanen over dít onderwerp tot op het bot verdeeld zijn. Immigratie vanuit Mexico, het is een gedurfd onderwerp voor een Amerikaanse artiest." (OOR)
""Somewhere North of Nashville", dit leukste, opgewektst klinkende album nam Springsteen op tijdens dezelfde sessies in 1995 waarin hij ook het veel zwaarmoediger "The Ghost of Tom Joad" opnam. Overdag nam hij vooral opgewekte liedjes op om zich ’s avonds aan het ernstige verhaal van John Steinbecks romanfiguur Tom Joad te wijden. De twee albums samenvoegen was een goed idee geweest, maar daar zag Springsteen van af. Gelukkig verschijnt het nu toch, want zo losjes muzikaal plezier makend, horen we hem eigenlijk zelden." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren) "Springsteen sluit 1994 af in de veronderstelling dat hij met "Streets Of Philadelphia Sessions" een nieuw album af heeft. Maar hij maakt een U-turn van jewelste, door de E Street Band naar New York City te roepen om materiaal op te nemen voor zijn toekomstige "Greatest Hits"-cd. Een week later, vindt de groep, die sinds de Human Rights Now! Tour van 1988 niet meer compleet bijeen is geweest, zichzelf terug in de studio, voor het eerst in tien jaar." (OOR)
"In juni 2025 is de box "Tracks II: The Lost Albums" van Bruce Springsteen verschenen. Zoals de titel al aangeeft om zeven complete albums die The Boss opnam tussen 1982 en 2018 en ook zo goed als afgerond had, maar om wat voor reden dan ook toch niet uitbracht. In 2005 maakte Springsteen "Faithless", een soundtrack voor een western die er nooit zou komen. Wie de schrijver en regisseur was, wil hij niet zeggen. De naam Ry Cooder doemt als referentie op. De soundtrack klinkt als een mooi geheel. Zeer vermakelijk is "All God’s Children" waarin hij even zijn meest raspende Tom Waits imitatie opzet." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren) " ""Faithless" is de vreemdste eend in de bijt. Springsteen begon er in 2006 aan en het duurde vele jaren voor hij ’m af had. De plaat zal niet iedereen bekoren. Het is eerst en vooral een door synths aangedreven soundtrack, een ontdekkingsreis door ‘het terra incognita van nieuwe sonic modalities’. Springsteen als een keyboard wizard op zoek naar zijn innerlijke Phillip Glass." (OOR)
"In juni 2025 is de box "Tracks II: The Lost Albums" van Bruce Springsteen verschenen. Zoals de titel al aangeeft om zeven complete albums die The Boss opnam tussen 1982 en 2018 en ook zo goed als afgerond had, maar om wat voor reden dan ook toch niet uitbracht. "Streets Of Philadelphia Sessions" is een van de drie albums uit "Tracks II" die Springsteen in de jaren negentig opnam. Het volgde in 1994 op het succes van het liedje "Streets Of Philadelphia" dat hij schreef voor Jonathan Demme’s film "Philadelphia" en dat opviel door de drumloops en synthesizer. Springsteen zou een compleet album met drummachines en donkere synths maken, dat nu behoorlijk gedateerd klinkt. De liedjes zijn goed, maar die sound is zacht gezegd even wennen. Springsteen had er zelf ook zijn twijfels over maar trok het album vooral terug omdat het zijn vierde album over stukgelopen relaties op rij zou worden. En dat terwijl hij net zo gelukkig was in de liefde." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"In juni 2025 is de box "Tracks II: The Lost Albums" van Bruce Springsteen verschenen. Dit vervolg op de in 1998 verschenen vier cd’s tellende box "Tracks", bevat 83 nummers, waarvan 74 nooit eerder in welke vorm dan ook zijn verschenen. Zoals de titel al aangeeft gaat het dit keer niet om een selectie losse nummers uit de, naar verluidt, onuitputtelijke vaults van Bruce Springsteen, maar om zeven complete albums die The Boss opnam tussen 1982 en 2018 en ook zo goed als afgerond had, maar om wat voor reden dan ook toch niet uitbracht. Springsteen nam de achttien liedjes op "LA Garage Sessions '83" meestal alleen op om een logische overgang te maken tussen het sobere, desolate "Nebraska"(1982) en het uitbundige bandalbum "Born In The USA"(1984). Sommige liedjes zijn bekend, zoals de vroege versie van "My Hometown" en het als b-kantje verschenen "Shut Out The Light". Maar liedjes als "Unsatisfied Heart" en "Richfield Whistle" openbaren zich meteen als Springsteen-klassiekers." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Bruce Springsteen werd geboren in 1949 en groeide op aan de Noord-Amerikaanse oostkust op een muzikaal dieet van Elvis Presley, The Beatles, Bob Dylan, Motown en Stax. De soul was altijd wel te horen in zijn frasering en het prominente gebruik van het Hammond-orgel in de E Street Band, maar op coveralbum Only The Strong Survive speelt hij die kaart voor de eerste keer voluit uit. Het idee voor de plaat ontstond tijdens de coronalockdown. In zijn huisstudio nam hij een volledige plaat op. Ontevreden met het resultaat begon hij opnieuw, nu met een meer uitgekristalliseerd idee en een uitgebreide sessieband, de E Street Horns en een flink koor aan achtergrondvocalisten. Gaandeweg hervond Springsteen ook zijn unieke stemgeluid. Waar hij op zijn laatste platen ingetogen, verhalende liedjes vertolkte, gooit hij hier weer regelmatig de turbo erop, op een manier die we kennen van oude hits als Born To Run en Rosalita. De soul uit de jaren zestig staat dus centraal op deze coverplaat." (OOR)|
Verhandeling over het opbouwen van een gezonde liefdesrelatie, waarin samenwerking en medeleven centraal staan.
No Nukes was een festival in de Madison Square Garden, New York, in september 1979. Deelnemers waren o.a. Doobie Brothers, Jackson Browne, Ry Cooder, James Taylor, Tom Petty, Crosby, Stills & Nash en Bruce Springsteen. Van dat festival verscheen een 3LP (later als 2CD, ook aanwezig in onze collectie). Het optreden van Springsteen was onbetwist één van de hoogtepunten van het festival en ging de geschiedenis in als het eerste optreden met de E Street Band. Het was een zeer gedreven optreden van een band in optima forma. Nu, in 2021, verschijnt dit magistrale optreden voor het eerst in zijn volledigheid op CD en DVD. De anderhalf uur durende set is een perfecte samenvatting van Springsteen's jaren 70 in 13 songs met alleen maar hoogtepunten en als topper een 12-minuten versie van Rosalita. Maar uiteraard ook classics als The River, Badlands, Sherry Darling en Jungleland. Vanzelfsprekend is dit een aanrader voor elke Bruce-fan, maar vooral voor diegene die hem pas na 1980 heeft meegemaakt. (GT, Muziekbank)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
