"Shirley Horns ontmoeting met een strijkerssectie en een orkest gearrangeerd door Johnny Mandel kent een aantal prachtige momenten, hoewel het soms gewoon te zoet is. Horn nam eerst op met haar trio (met bassist Charles Ables en drummer Steve Williams) en legde de nadruk op langzame ballads. Mandel gebruikte de improvisaties en akkoorden van de pianist-zanger als basis voor zijn hitlijsten en trompettist Wynton Marsalis nam gastsolo's op in "A Time for Love" en "Quietly There". Fans van Shirley Horn zullen dol zijn op deze cd (met nummers als "Here's To Life", "How Am I To Know" en "If You Love Me"), maar er zijn geen echte verrassingen of contrasten."(AllMusic)
"And man, is this disc great! Not only is the music fantastic, but the sound is some of the best I've heard yet from digital. The imaging's not as precise as the Cheskys; it definitely wasn't a crossed-cardioid affair. The bass isn't as stygian as the Telarcs; Shirley don't shoot off no cannons. But the overall acoustic is very intimate, with fairly realistic depth and soundstaging. The reverb sounds real; if it's fake, it's the best fake I've ever heard. The cymbals, usually the worst-sounding instruments on digital after horns, are clean and present. The piano is the least realistically portrayed instrument here, stretching as it does across the entire soundstage, but it sounds so lovely it's only slightly distracting. Horns, especially Miles's, are extremely well-recorded, with great size and sense of acoustic." (Stereophile)
Album uit 1997.
"Speelt hier geen piano (ze onderging een fikse operatie, niet lang hiervoor), daarbij overleed haar vaste bassist Charles Ables in 2001. Haar zang is even indringend als altijd. Daarbij begeleidt, heel bijzonder, Ahmad Jamal op 2 songs." (Jz)
"This album is vocalist/pianist Shirley Horn's last before she drifted into semi-retirement so she could raise her daughter. Her sidemen on this date include trumpeter Joe Newman, flutists Frank Wess and Jerome Richardson, and guitarist Kenny Burrell, but the main star throughout is Horn. Not all of the material is equally strong and none of the very concise dozen performances clocks in at even three minutes, so this is not an essential session. But Shirley Horn fans and completists will want the generally enjoyable vocal date." (Allmusic)
"A tribute to the then recently deceased Sarah Vaughan that ranks at very high level. Carmen McRae's final recording finds the singer backed by the Shirley Horn Trio (unfortunately, Horn turned down McRae's request to sing a bit) on 13 numbers associated with Vaughn, plus Carroll Coates' original "Sarah." On such songs as ""Poor Butterfly," "Misty," "Tenderly," "I'll Be Seeing You," and even "Send in the Clowns," McRae brings back the spirit (and some of the phrasing) of Sarah Vaughan, while still sounding very much like herself. This very well-conceived tribute is a classic of its kind and a perfect swan song for Carmen McRae." (Scott Yanow, Allmusic)
In november 1984 was de in 2005 overleden zangeres/pianiste Horn te gast in het langlopende radioprogramma van veterane McPartland. En het werd een zeer prettig uurtje waarin de dames aanstekelijk samenspelen en praten over hun grote liefde: pianojazz. McPartland complimenteert Horn met de bijzondere modulaties in haar nummers en over het feit dat ze bij haar spel óók nog eens zingt. Leuk is hoe je de dames steeds weer in lachen hoort uitbarsten als men samen speelt en men zich over elkaars pianistische vondsten verwondert. Het blijft een leuke reeks, dit McPartland-programma, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de CD van het programma met Steely Dan, die 18 jaar later (!) te gast waren in haar show.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
