"Toen we met Rufus Wainwright spraken over zijn laatste album "Unfollow The Rules", sprak de enigmatische singer-songwriter (verschanst in de bibliotheek van zijn huis, in een badjas) over het omarmen van zijn geadopteerde thuis Laurel Canyon en de invloed daarvan op zijn muzikale ontwikkeling. De Canyon, legde hij uit, zat in zijn bloed: zijn ouders waren allebei nauw verbonden met de folkscene van de jaren 60 die zich concentreerde in het heuvelachtige, afgelegen, afgelegen gebied van Los Angeles. De decadente, hedonistische Rufus die als twintiger en dertiger al het bacchanale aanbod van New York City consumeerde, trok naar het westen, groeide op, liet een baard staan en kalmeerde. Nu, met "Folkocracy", heeft hij misschien wel het beste album uit zijn carrière gemaakt. Hoewel dit voor het grootste deel een viering is van de 'folkocracy's' van andere artiesten, is Wainwright zich goed bewust van zijn eigen plaats binnen dit alles." (Clash Music; waardering 9/10)
"Rufus Wainwright leek eerst troonopvolger van Elton John, maar al snel toonde hij zich te ambitieus en exuberant voor het commerciële popcircuit. Schaamteloos zijn artistieke pretenties botvierend, herbergt zijn oeuvre naast 6 reguliere albums nog een semi-klassieke liederencyclus, terwijl zijn integrale vertolking van het concert van Judy Garland in Carnegie Hall evenzeer hoog gegrepen mag heten. De multigetalenteerde zoon van Kate McGarrigle en Loudon Wainwright III waakt er sowieso voor in herhalingen te vervallen, getuige ook zijn samenwerking met een innovatieve producer als Marius de Vries, die resulteerde in het weergaloze tweeluik "Want". "Vibrate" vat zijn adembenemende oeuvre compact samen, incl. een fantastische "Hallelujah" van de Shrek-soundtrack met Guy Chambers. Deze luxe-editie herbergt o.a. exclusief solo-livemateriaal voor de BBC. Hoe operatesk, theatraal, geëxalteerd, melodramatisch en pretentieus ook, de razendknappe muziek klinkt bijzonder groots en meeslepend." (Geert Henderickx, Oor)
Rufus Wainwright brengt met dit album voor het prestigieuze klassieke label Deutsche Grammophon een ode aan Shakespeare t.g.v. diens 400ste sterfdag. Op het album staan negen sonnetten die de zanger in gezongen en gesproken versies opnam met gastvocalisten en acteurs, waaronder Florence Welch (Florence + The Machine), Anna Prohaska, Helena Bonham Carter en William Shatner. Het zaadje hiervoor werd 7 jaar eerder geplant toen toneelregisseur Robert Wilson aan Rufus Wainwright vroeg of hij de muziek bij zijn stuk Shakespeares Sonnets wilde verzorgen. In 2010 ging het stuk in première waarbij de door Wainwright herschreven stukken werden uitgevoerd door The San Francisco Symphony. De flamboyante zanger kreeg de smaak te pakken en begon samen met de Britse componist/producer Marius de Vries meer stukken van Shakespeare te herschrijven. Eerder al werkten de twee samen aan de albums "Want One" (2003) en "Want Two" (2004). Drie sonnetten verschenen in andere versies al op "Songs For Lulu" (2010)." (bron: Universal) "Wainwright laat klassiek, pop en rock op een natuurlijke manier samenkomen. Daarbij geeft hij de liedjes de jusite hoeveelheid theatraliteit, spanning en lieflijkheid mee. Dat zit hem ook in de keuze van de gastzangers. Florence Welch zingt gloedvol en de sopraan Anna Prohaska voorziet meerdere sonetten van drama en diepgang. Geen gemakkelijke kost, al spreekt Wainwright er in potentie een zeer breed publiek mee aan van zowel pop- als klassiekliefhebbers. het is in elk geval een album waarop al zijn kwaliteiten samenkomen. een waar kunststuk." (Mieke Atema, Oor)
Live opgenomen in de Knitting Factory, New York. Naast de McGarrigle-familie (waartoe ook Rufus en Martha behoren: het zijn Anna's kinderen uit haar huwelijk met Loudon Wainwright III) zijn er nog meer bijzondere gasten: het echtpaar Lou Reed en Laurie Anderson en Emmylou Harris bijvoorbeeld.
Deel 1 van door Marius de Vries te produceren tweeluik. Deze laat z'n triphopsoundjes thuis en pakt uit met brede orchestraties en soms aan Queen refererende zangharmonieen. De daartussen geplaatste klein gehouden liedjes raken je het diepst.
"Opnames van een eenmalig concert dat de zanger op 17 mei 2012 gaf in de Hemelvaartskerk in Greenwich Village, NY. Dit ter promotie van zijn destijds actuele studioalbum "Out Of The Game". Het concert gaat toepasselijk van start met een vrome a capellaversie van "Candles", een van de prijsnummers van dat album. Hoewel tien nummers van "Out Of The Game" (en nog zes oudere liedjes) fraai worden uitgevoerd, wordt de geraffineerde studioproductie van Mark Ronson soms gemist. Uitvoeringen die er uitspringen, zijn het van een blazerssectie voorziene "Rashida", soulvolle stukken als "Song Of You" en "Barbara", het Beatleske "Welcome To The Ball" en "Jericho", met een glansrol voor de achtergrondzangeressen.\nWainwright eert zijn beide ouders: de innemende pianoversie van Kate McGarrigles "On My Way To Town" en een volledig akoestisch "One Man Guy" van Loudon Wainwright III behoren tot de hoogtepunten op deze toch al uitmuntende concertregistratie van de markante zanger." (Pierre Oitmann, Nu.nl; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
