Antheil is een vertegenwoordiger van de muzikale storm der jaren '20. Invloeden uit jazz, blues, dansmuziek en latin gingen een opwindende fusie aan met de (neo-)klassieke traditie, gestuurd door een mechanisch aandoende ritmiek. Dit is hoorbaar inn "A Jazz Symphony" en de pianoconcerten, die destijds schandaal veroorzaakten om hun rauwe stijl, grote intervallen en het bonkende staccato waarmee ze zich een weg banen door alle toonsoorten. Het wordt door Becker allemaal fantastisch gespeeld." (Luister)
Eric Parkin (24 March 1924 – 3 February 2020) was an English pianist. Parkin was born in Stevenage. He studied at Trinity College of Music with the Anglo-French pianist Frank Laffitte and with George Oldroyd. He also studied conducting with Charles Kennedy Scott and composition with Henry Geehl. He began working in the 1940s as a cocktail pianist at The May Fair Hotel, making his classical debut at the Wigmore Hall in 1948 with a recital of Beethoven and Chopin. Parkin quickly became a frequent broadcaster on BBC Radio. Having met the composer John Ireland he made his Proms debut playing the Ireland Piano Concerto in 1953, with Malcolm Sargent and the BBC Symphony Orchestra. Later in life he recorded French and American repertoire, including Poulenc, Roussel, Barber and Copland. Parkin was a professor at Trinity College from 1945 to 1958 and from 1964 to 1967. He lived with his partner Rees Morgans for 57 years at Greengates Cottage in Watlington, Oxon. Parkin died on 3 February 2020, aged 95.
Tijdsduur: ca. 18 minuten
De in New Jersey geboren George Antheil reisde in 1922 naar Europa, vastbesloten om "bekend en berucht" te worden als pianist-componist, en verwierf al snel een reputatie als de "bad boy van de muziek" met werken zoals het beruchte Ballet mécanique. De eerste drie vioolsonates komen uit deze periode, met de eclectische Vioolsonate nr. 1 die de fel barbaarse invloed van Stravinsky vertoont, en de meer jazzy nr. 2 die experimenten in "muzikaal kubisme" ontwikkelt. Zijn Vioolsonate nr. 3 bereikt een synthese van Stravinskiaanse ritmes en Antheils meer liedachtige tendensen, terwijl de latere nr. 4 is gebouwd op klassieke en barokke modellen. (naxos.com)
Opname: 1994
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
