"Met deze 4-CD-box wordt een doorsnede gegeven van Carters veelzijdige oeuvre, van ambitieus vroeg werk tot dat van de gelouterde meester. Vrijwel allemaal opnamen van Nonesuch uit de jaren 1960-80. Alleen Variations for orchestra (door het Chicago Symphony Orchestra o.l.v. James Levine) is van Deutsche Grammophon overgenomen. Men kan hier Carters creatieve ontwikkeling op de voet volgen, te beginnen met de Pianosonate, de Cellosonate en het ballet The Minotaur, klassiekers uit de jaren 40. Het Tweede strijkkwartet en de Orkestvariaties vertegenwoordigen de jaren 50 en het moeilijk speelbare, door Stravinsky tot meesterwerk uitgeroepen Double concerto voor klavecimbel en piano de jaren 60. Carter-interpreet bij uitstek Paul Jacobs ontfermt zich over de ingetogen Night fantasies voor piano uit 1980 en Oliver Knussen dirigeert London Sinfonietta in In sleep, in thunder (1981). Een ander laat werk is het speelse Triple duo, waarin diverse instrumenten met elkaar in dialoog gaan." (Jos vd Zanden, Klassieke Zaken)
Op 11 december 2008 werd de Amerikaanse componist Elliott Carter 100 jaar. 4 Jaar eerder maakte Frank Scheffer (bekend van documentaires over o.a. Mahler en Boulez) dit fraaie portret. "This documentary places Carter in his lifelong home, New York: a city whose dynamism and innovation are evident across his work, albeit grounded in the European tradition that he absorbed from Nadia Boulanger. A combination of modernism and classicism without, as Charles Rosen points out, being beholden to either is Carters most enduring achievement. Thus Carters work is not so much explained as illuminated in its very human complexity. There are pertinent anecdotes from Pierre Boulez and Daniel Barenboim, as well as footage of Carter at work and in conversation with his wife Helen (who died soon after this film was completed). As in his other composer portraits, Scheffers conviction is stimulating in itself, making this a fine addition to a notable series." (Richard Whitehouse, Gramophone)
Bevat naast de plaatpremière van het 5de strijkkwartet ook o.a. een uitvoering de halve eeuw oudere Sonate voor cello en piano. "Elliott Carter's Cello Sonata (1948), marked a breakthrough for the composer. In it, he moved decisively away from his former Copland-influenced populist style towards a more academic and personal one. It utilizes devices that would recur often in his later work: metric modulation, complex relationships of tempo deployed to achieve continuity, subtle thematic and harmonic transformations, and most notably the assignment of a certain character to each instrument. Here, a passionate cello opposes a coldly logical piano; though the two occasionally come together, they never really resolve their differences. The Fifth String Quartet is Carter's self-proclaimed "farewell" to the explorations of the previous 4. Its 12 movements require players to quickly change moods and characters while maintaining the flow from movement to movement, each of which lasts less than 2 minutes." (allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
