Opname: Live 2008
Het Concert voor Strijkers, Op. 33, wordt 31 oktober 2008 door het Amsterdam Sinfonietta gespeeld in het Muziekcentrum, Enschede. De CD opent met een bewerking voor strijkorkest van één deel uit Ginastera's Tweede Strijkkwartet. Dit werk markeert het begin van Ginastera's neo-expressionistische periode, waarin hij zich beïnvloed weet door het serialisme van zijn Europese tijdgenoten. Zonder dat z'n werk overigens ook maar iets van z'n Zuid-Amerikaans temperament verliest (in tegendeel zouden we haast zeggen). De andere 3 delen van het strijkkwartet duiken in strijkorkestbewerking op in het Concert voor Strijkers Op. 33, wat deze CD een soort raamvertelling maakt, met in het midden twee vroege werken uit Ginastera's nationalistische periode. Hij liet zich toen beïnvloeden door de volksmuziek en de natuur uit z'n vaderland Argentinië. In beide werken is er een solopartij, voor resp. fluit en viool.
In 1981, twee jaar voor zijn dood, werd aan Alberto Ginastera de UNESCO-prijs uitgerijkt, waarbij zijn kwaliteiten aldus werden samengevat: 'Zoals Bartók modelleerde Ginastera zijn muzikale idioom naar de folkloristische tradities van zijn geboorteland. En zoals Stravinsky zich op de Russische geschiedenis baseerde, liet hij zijn fantasie prikkelen door de vaak moeilijk grijpbare pre-columbiaanse oudheid. Inmiddels heeft hij een perfecte synthese bereikt tussen klanken die het stempel van de Argentijnse cultuur dragen, en de twintigste-eeuwse compositie-technieken, welke hij meesterlijk beheerst'.
"Plácido Domingo verrast ons met zijn deelname aan deze hommage aan Alberto Ginastera (1916-83). De Argentijnse componist opende in 1966 voor Domingo de deuren naar wereldroem. De componist kende heel diverse scheppingsfasen, die op deze CD in prachtig gekozen fragmenten naar voren komen. Het eerste cluster betreft Cinco canciones populares Argentinas (1943), gecomponeerd toen hij nog in Buenos Aires woonde. Dirigent Gisèle Ben-Dor herinnert zich nog hoe haar moeder het lied Arrorró als wiegeliedje zong. Ginastera componeerde deze liederen voor piano. Ben-Dor gaf componist Shimon Cohen opdracht een orkestversie te vervaardigen. Deze volkse teksten staan op deze CD tegenover de getormenteerd liefdesbrieven van Franz Kafka aan de onbereikbare Tsjechische schone Milena. Ginastera creeëerde, uitbundig gebruik makend van elektronische muziek, in 1971 indringende muzikale portretten van een even poëtische als dolende ziel. Wat opvalt is hoe authentiek Argentijns Kafka in het Spaans klinkt." (René Seghers, Luister)
"Het vroegste werk op deze cd, de Dansen uit het ballet Estancia op.8, geschreven in 1941, is alleszins aantrekkelijk: de vier dansen zijn kleurrijk en charmant. Van een vergelijkbaar lichtvoetig gehalte is de Ouverture voor de Creoolse Faust, op.9. De Faust uit de titel is niet Goethes drama, maar Gounods gelijknamige opera, die in het toneelstuk dat Ginastera's ouverture moet inleiden een prominente rol speelt. Vanzelfsprekend heeft Ginastera ruim gebruik gemaakt van Gounod-citaten. Het meest uitgebreide werk op deze cd is Pampanea nr.3, op.24 uit 1952. De verwijzing naar de Argentijnse 'steppen' wordt gedeeltelijk uitgewerkt met volksmuziekachtige thema's in dit exuberante orkestwerk, dat meer dan eens herinnert aan Respighi's Romeinse cycli. (...) Al met al is dit een cd met fraaie orkestwerken die een onmiskenbaar 'Latijnse' zwier hebben. Ze worden uitstekend uitgevoerd door de Berliner Symphoniker (niet te verwarren met de wereldvermaarde Philharmoniker)". (Bron: JvG, Muziekweb).
Tijdsduur: 1. 0'27" ; 2. 0'56" ; 3. 1'21" ; 4. 1'02" ; 5. 1'26" ; 6. 0'44" = Totaal: 6'06"
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
