Deze CD komt aan de orde in de lezing over Het nationalisme in de klassieke muziek door Walter Fennis, in het kader van Luisterrijk, op zaterdag 25 mei 2024 in de Muziekbank. "Direct bij de eerste track van The Welsh Album is het al duidelijk: dit is puur nationalisme. Geen Brits chauvinisme, maar Welsh. Het openingslied Hen Wlad Fy Nhadau (Land van mijn vaderen) zingt Bryn Terfal samen met mannenkoor en een symfonieorkest voorzien van alle toeters en bellen. Gelukkig zijn niet alle arrangementen van Chris Hazell zo groots opgezet en kent de cd ook intiemere momenten. Terfel zingt de tekst met liefde en het is jammer dat we zijn vertelkracht alleen in de Engelstalige liederen kunnen bewonderen; het Welsh is immers onverstaanbaar. Terfel wordt begeleid door het Black Mountain Chorus, het Risca Male Choir en The Orchestra of the Welsh National Opera onder leiding van Gareth Jones." (CP, Muziekweb)
"On 21 October 1966, 116 children and 28 adults died when a coal spoil tip engulfed Pantglas primary school in Aberfan, Wales. Two years ago, I was approached to compose a work commemorating the 50th anniversary of the disaster. I was raised in Penclawdd, Aberfan was only 40 miles away; the disaster seemed local. Paradoxically, dealing with a subject that lies so deep in the soul of Welsh people was both harrowing and uplifting. It was made easier, more rewarding by Mererid Hopwood, the brilliant Welsh poet, who has written a remarkable libretto that was the peg on which I hung my musical coat. Cantata Memoria is both music and a poem. The text is multilingual: English, Welsh and Latin (from the Mass), while also referencing words in many other languages which symbolise how this memorial is at once both specific and universal. The first section deals with the disaster and its aftermath; the second moves from darkness to light, reliving memories and celebrating childhood." (Karl Jenkins in The Guardian)
Operavoorstelling, opgenomen op 19 juni 2004 in het Royal Opera House Covent Garden, Londen .
Het Engelse lied kende zijn glorietijdperk in de eerste drie decennia van de vorige eeuw. In de late Victoriaanse maatschappij was poëzie zeer geliefd en ieder burgergezin had een piano in huis. Voor de welwillende amateurs werden allerlei soorten liederen geschreven, van vrolijke commerciële deuntjes tot meer fijngevoelige toonzettingen. En Engeland had het geluk over genoeg technisch begaafde componisten te beschikken om alle talentvolle muziekliefhebbers van mooi (luister)repertoire te voorzien. Tot hen behoorden Charles Villiers Stanford, zijn leerlingen Ralph Vaughan Williams en Arthur Somervell, Roger Quilter en natuurlijk Benjamin Britten. Op het liedalbum Silent Noon wordt aandacht besteed aan deze en andere componisten van de zogenaamde 'Engelse Muziek Renaissance'. De bariton Bryn Terfel maakt grote indruk door de kracht én de fijngevoeligheid van zijn stem. Hij heeft duidelijk affiniteit met de Engelse lyriek en lijkt deze liederen met veel liefde te zingen. En dat voor een Welshman... (CP)|
Hybrid SACD met twee superaudio-sporen (stereo en surround) en een gewone CD-laag. Het gonst al jaren van de geruchten: na ruim 8 jaar werken is het zover: ex-Pink Floyd-voorman Roger Waters presenteert met trots z'n eerste klassieke opera, in drie bedrijven, gebaseerd op de geschiedenis van de Franse Revolutie. De drie hoofdrollen in de opera zijn weggelegd voor topstemmen van deze generatie: Bryn Terfel, Ying Huang en Paul Groves. Waters overtreft met dit opmerkelijke klassiek-debuut ieders verwachtingen!
Opname: 1998.\n"Het overduidelijke plezier dat Bartoli en Terfel hier samen hebben, werkt zó aanstekelijk dat de grootste zuurpruim hier nog vrolijk van wordt. Het is lol hebben, en musiceren op het hoogste niveau tegelijkertijd. Hun stemmen passen uitstekend bij elkaar en de twee zangers zijn aan elkaar gewaagd. Ze proberen elkaar niet af te troeven, maar vooral te stimuleren in nóg zachter, emotievoller, gevatter, verliefder of schalkser. In de Mozart-duetten is Terfel op zijn best in de rol van Don Giovanni. Knap, hoe hij in bijvoorbeeld Là ci darem la mano zijn verleidelijke en verlangende toon weet te mengen met nét dat tikje arrogantie en autoriteit dat maakt dat die arme, overblufte Zerlina geen nee meer durft te zeggen." (Agnes van der Horst, Luister)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
