Deze CD volgt de formule die al 15 jaar bij Classic FM te horen is: louter hoogtepunten uit het klassieke repertoire, aangevuld met verwante muziek uit films: een heerlijke mix van 'licht klassiek voor elk moment'.
In oktober 2010 overleed geheel onverwacht, in zijn slaap, toetsenist T. Lavitz, vooral bekend geworden via Dixie Dregs. Op dit album, een van z'n laatste grote projecten, speelt hij met enkele Dixie Dregs-maten (o.a. Steve Morse) en jazzrockkanonnen als gitarist Frank Gambale en drummer Dave Weckl muziek die de ene keer refereert aan Dixie Dregs (jazzrock met onbestemde country & western-feel), de andere keer dieper de jazz duikt. Weckl zorgt voor een stevige rockdrive, maar opvallend genoeg is alle muziek geheel akoestisch. En dat van mannen die we vooral kennen van elektrisch werk. School of the Arts is different from every album I've ever done as a leader," says Lavitz. It's utterly infectious jazz-fusion with aspirations toward chamber or classical music, with rock's reckless abandon simmering just under the surface. Despite the obvious -and some might say inevitable- chops heard on this record, the high level of musicianship never detracts from the overall flow of the compositions." (AllAboutJazz)
"De van Dixie Dregs, Kansas, Deep Purple en zijn eigen band bekende Steve Morse heeft voor het eerst in zijn carrière vocale muziek geschreven. Hiertoe werd hij gestimuleerd nadat hij het werk van de jonge zangeres Sarah Spencer had gehoord. Op Angelfire, dat wordt aangekondigd als een virtuoos akoestisch popalbum, staat Sarah's soms fragiele, dan weer wat krachtiger stem inderdaad in de picture, maar het gitaarwerk, dat inderdaad voornamelijk akoestisch is, doet daar nauwelijks voor onder. Ondanks dat er niet veel gesoleerd wordt, weet Morse zijn heldere speelwijze goed in te kapselen in melancholieke songs, waarbij hij af en toe, al dan niet geholpen door zijn bandleden Van Romaine en Dave LaRue, toch zijn virtuositeit erin gooit. Progressieve pop dat liefhebbers van Ilse DeLange wellicht ook kan bekoren." (René Yedema, Xymphonia / iO Pages)
Bevat twee complete concerten: Eerst één van Morse's band The Dixie Dregs, uit 2001. Dixie Dregs bestond toen uit Morse (gitaar), Dave LaRue (bas), Rod Morgenstein (drums), T Lavitz (keyboards) en Jerry Goodman (electrische viool). Dan volgt een concert van Morse (nu op elektrisch-akoestische gitaar), begeleid door alleen Lavitz en LaRue.
Het eerste deel was gewijd aan gitaristen, dit deel aan favoriete bands: de speelse gitaar-instrumentals verwijzen naar werk van o.a. Lynyrd Skynyrd, ELP en Genesis. Verder een partita a la Bach en stukken in country-, Keltische en cajunstijl.
Speelt hier in stijl van gitaristen die hem hebben beinvloed. Typische sounds en loopjes van die voorbeelden verwerkt hij in z'n overigens wel eigen composities. Het klinkt heel speels en met de uitleg in 't boekje erbij is 't extra leuk.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
