Na het ambitieuze, zeer uitgebreid gearrangeerde "Largo"-project was het weer tijd voor een meer 'down to earth'-benadering en volgde deze pianotrioplaat, ditmaal zonder eigen composities. In plaats daarvan koos hij standards en minder voor-de-hand-liggend repertoire, al is er ook opnieuw een Radioheadnummer. De voor-de-hand-liggende referenties Bill Evans en Keith Jarrett komen alsvanzelf weer bovendrijven. Mehldau's interpretaties zijn nooit gemakzuchtig en hebben aldoor iets observerends, onderzoekends.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
