Luister-10, jan/febr 2017: "Met zijn derde solo-CD toont Hannes Minnaar zijn affiniteit met de pianomuziek van de Franse laatromantiek. Fauré (1845-1924) heeft veel moois voor piano geschreven; zeer toegankelijk maar toch relatief weinig te horen. Mooi dat ook zeldzaamheden als het Thema met variaties en de Romance sans paroles aan bod komen - met dezelfde aandacht en spontaniteit als de meer bekende werken zoals de Barcarolles en de Nocturnes. Veel van Fauré's muziek is subtiel, ingetogen, melancholiek, romantisch in de expressie maar met een hechte onderliggende structuur. Als er virtuositeit aan te pas komt, is dat altijd functioneel. De indruk van eenvoud die Fauré's pianomuziek geeft wordt niet gespiegeld door het notenbeeld: veel complexer dan wat je denkt te horen. Het is heel moeilijk om het zo simpel te laten klinken als Minnaar doet. Je kunt dat goed zien op de bijgevoegde DVD, opgenomen met publiek in de Westvestkerk in Schiedam, waar ook de voortreffelijke CD-opname is gemaakt." (Hans Quant)
De Chinees-Amerikaanse componist en dirigent Tan Dun (1957) heeft een groot en volgens zijn bewonderaars belangrijk oeuvre op zijn naam staan dat onlangs werd uitgebreid met een nieuw werk: The Fire voor piano solo. Het stuk wordt op dit nieuwe, geheel aan pianowerken van Dun gewijde album ten doop gehouden door de in de moderne en eigentijdse muziek gespecialiseerde Nederlandse pianist Ralph van Raat. The Fire is speciaal voor hem gecomponeerd, zoals Dun al eerder een werk speciaal voor een Nederlandse musicus componeerde: het contrabasconcert The Wolf, voor de charismatische solobassist van het Concertgebouworkest, Dominic Seldis. (...) Vermeldenswaard is ook dat, zo blijkt uit een toegezonden foto, de componist bij althans Van Raats voorbereidingen van The Fire nauw betrokken moet zijn geweest. Zo bezien speelt Van Raat dus ‘uit eerste hand' en brengt dat al bij voorbaat de nodige autoriteit met zich mee. De opname is uitstekend geslaagd.|
"Although he's best known as one of Liszt's last pupils, the Portuguese pianist/composer Jose Vianna da Motta's aesthetic owes less to the Liszt/Wagner "music of the future" axis than to the conservative Germanic sobriety of his mentor Hans von Bülow. Yet the wistful tunes and lilting snap of non-nationalistic pieces such as the D major Sonata and the Op. 16 Ballada suggest love-children reared by a middle-aged Brahms and the young Albéniz. By contrast, the Cenas portuguesas and two Barcarolas make telling compositional and pianistic use of traditional Portuguese dances and popular melodies. It's probably safe to say that Vianna da Motta composed best when he worked with small forms. I'm especially moved by Adeus, minha terra (Farewell, my country), whose lyrical curve is momentarily jarred by murmuring rumbles in the bass register--an oddly memorable effect. (...) This is charming, unpretentious, well-crafted piano music, with a terrific pianist to match. What more do you want?"
Stephen (István) Heller (Boedapest, 15 mei 1813 Parijs, 14 januari 1888) was een Hongaars componist en pianist. Heller werd al jong leerling van de beroemde pianoleraar Anton Halm in Wenen waar hij in 1827 als pianist voor het eerst openbare concerten gaf. Tijdens een concertreis, begonnen in 1829, werd hij ziek in 1830 in Augsburg, waar hij tot 1838 bleef. Hierna verhuisde hij naar Parijs waar hij omging met Frédéric Chopin, Hector Berlioz en Franz Liszt. Als componist schreef Heller alleen voor piano. Zijn etudes zijn, vanwege hun didactische kwaliteit, van grote waarde.
Dimitar Nenov was a leading figure of early 20thcentury Bulgarian classical music. The entire range of his solo piano works is covered on this recording, from the austere and dissonant Cinema Suite to the romantic Etudes and exquisite Theme and Variations in F sharp major. The highly charged Toccata is Nenovs most popular work, while Fairy Tale and Dance, his last work for piano, is the most distilled example of his art. "I first came in contact with the music of Dimitar Nenov more than ten years ago when I performed his enormous piano concerto. I have been fascinated with his music ever since, and now I am thrilled to present this most imaginative, poetic, and exciting music. If there is a Bulgarian composer from the first half of the 20th century that deserves attention, this is the one!" Viktor Valkov, pianist (bron: Grand Piano)
Bohuslav Jan Martinu was een Tsjechisch componist, muziekpedagoog en violist. Hij geldt naast Leoš Janácek als de belangrijkste Tsjechische componist van de 20ste eeuw. Martinu's oeuvre telt liefst 400 werken. Zijn muziek kent dan ook een grote verscheidenheid, van de meer vocale stukken als het Epos van Gilgamesj (Epos o Gilgamešovi) tot het meer jazzachtige La Revue de Cuisine. Martinu's werk werd gecatalogiseerd door de Belgische musicoloog Harry Halbreich en draagt daardoor een H-nummer. Martinů publiceerde tevens de eerste encyclopedie over de vernieuwingen in de muzieknotatie gedurende de 20ste eeuw. Het boek bevat zeer weinig tekst, en bestaat overwegend uit afbeeldingen. (...) (nl.wikipedia.org)
De cd valt in twee delen uiteen. Zie de titels: in de Sonatine transatlantique, de Trois préludes en forme de blues en Tempo americana (uit Symfonie nr. 3) vertoeven we in de kosmopolitische wereld van de Amerikaanse jazz, de blues en de ragtime, waarmee de Pools-Franse componist Alexandre Tansman (1897-1986) affiniteit had. Dat had hij geleerd op reis met Maurice Ravel door de VS, eind jaren twintig, toen hij George Gershwin leerde kennen. Dit zijn onderhoudende, swingende stukken, maar ze klinken ook wat vrijblijvend, als achtergrondmuziek, niet als echte jazz. In de oorlog verbleef de als ‘entartet’ bestempelde (want Joodse) Tansman opnieuw in Amerika, maar in 1946 keerde hij terug naar Parijs. De andere pianostukken ademen een heel andere sfeer. Indrukken van een grote wereldtournee in 1932-33 verwerkte Tansman in Le tour du monde en miniature, een reeks van vijftien korte pianostukjes waarin heel puntig en effectief volksmuziek van vooral Aziatische landen is verwerkt. (...)|
De Zweedse componist Lars-Erik Larsson leefde van 1908 tot en met 1986. Larsson's stijl kan worden beschouwd als een samengaan van Scandinavisch romantiek, neo-classicisme en meer avantgardistische stijlen. Zijn eerste werken doen denken aan Sibelius. Een studie in het buitenland bij ondermeer Alban Berg bracht daar echter verandering in, want in 1931 introduceerde hij de 12-toonstechniek in Zweden met zijn "10 tweedelige pianowerken". De pianowerken van Larsson hebben meestal een helder en elegant karakter, variërend van eenvoudig tot tamelijk moeilijk, echter binnen de grenzen van wat een amateur-pianist aankan. Larsson beschouwde wat dat betreft dan ook Mozart als zijn voorbeeld. De pianist Hans Palsson bracht een cd uit met ondermeer de "drie sonatines" en de "zeven kleine fuga's met preludes in oude stijl op.58" uit 1969.
Moisés Moleiro (28 March 1904 18 June 1979) was a Venezuelan pianist and composer. He was born in 1904 and studied under Salvador Llamozas. Moleiro founded the Orfeón Lamas and taught piano at the Caracas Musical Declamation Academy (today the Escuela de Música José Ángel Lamas). His works have been performed in the United States, Europe, and across Latin America. One of his most popular compositions is the Joropo, a piano take on Venezuela's folkloric music. He died in 1979.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
