Op school is een wedstrijd: wie verkoopt het meeste op het schoolfeest? Lucky moet samenwerken met Marisella. Gaat dat wel goed? AVI-M4. Vanaf ca. 7 jaar.
Texas, eind 19e eeuw. Het meisje Lucky (12) is bevriend met de wilde mustang Spirit. Als veedieven Spirit en zijn kudde willen vangen, bedenken Lucky en haar vriendinnen Pru en Abigail een gewaagd plan om hen te redden. Vanaf ca. 9 jaar.
Ga samen met Lucky, haar paard Spirit en haar vriendinnen Pru en Abigail op zoek naar een verborgen schat. Maar pas op voor cowboy Hendricks en andere gevaren. Vanaf ca. 9 jaar.
Texas, eind 19e eeuw. De wilde mustang Spirit beleeft avonturen met de jonge indiaan Little Creek en met het meisje Lucky. Vanaf ca. 9 jaar.
Wilde Westen, midden 19e eeuw. De jonge hengst Spirit sluit vriendschap met de jonge indiaan Little Creek. Samen beleven ze spannende avonturen. Vanaf ca. 9 jaar.
"In many ways, singer/songwriter Amos Lee's sixth full-length album isn't that different from his previous efforts. At its core, "Spirit" is a set of earthy, passionate songs rife with Lee's longstanding knack for melodic, poetic lyricism. But "Spirit" also feels like a new beginning, with Lee bringing more of his contemporary R&B and '70s soul influences to the fore. However, rather than serving as a complete shift away from Lee's past work, "Spirit" feels like the apotheosis of his ongoing maturation as an artist who has never shied away from creative growth. Framing his voice in warm acoustic guitars, strings, deep bass, and even the occasional synth, Lee updates his approach, bringing to mind a meld of Milton Nascimento, Bill Withers, and Al Jarreau. It also doesn't hurt that he's written some of his most immediately memorable hooks to date. It's a mix of old and new sounds, that Lee combines here perfectly." (Matt Collar, Allmusic; 4,5 uit 5 sterren)\n\n"Misdadig mooi album van herboren artiest." (Thomas Spiekerman, Lust For Life; 5 uit 5 sterren!!)
"Veertiende album van Depeche Mode - al opererend sinds 1980 met de vaste kern Dave Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher. Voorganger "Delta Machine" (2013) kreeg overwegend goede kritieken. De band leek meer richting dan ooit te hebben en het songmateriaal was gewoon erg sterk. Dat schept verwachtingen voor "Spirit", dat - wederom voorzien van een Anton Corbijn-hoes - en voorafgaand aan een grote wereldtournee verschijnt. De plaat werd onder productionele leiding van James Ford opgenomen in de VS. Ford kennen we van zijn werk voor Florence and the Machine en Arctic Monkeys en die invloed laat zich horen in het werk van Depeche Mode. Scherper en met meer focus dan ooit is het een energieke plaat geworden die zich uitstekend zal lenen voor een indrukwekkend livespektakel deze zomer. Luister maar naar single "Where´s The Revolution", dat al een bijzonder strijdbare band laat horen." (Bert Dijkman, Platomania)
De fascinatie bij Comedy Of Errors-componist Jim Johnston voor de grote klassieke componisten was al goed merkbaar op voorganger "Fanfare & Fantasy" - zowel in muziek als het hoesontwerp. Op dat album uitte zich dat in gemakkelijk onder 'neoprog' te scharen muziek, waarin ook bijv. het oude Marillion duidelijk doorklonk. "Spirit" voelt echter als de uiterste consequentie van Johnstons ambities: het is namelijk één doorlopende compositie van drie kwartier - als ware het een symfonie, waarvoor Johnston inspiratie haalde uit de renaissance, de barok als de romantiek: via Tallis naar Bach naar Mahler. Met lagen keyboards werden puur symfonische delen gecreëerd, waarin vooral die Mahler-fascinatie duidelijk doorklinkt (een deel heet 'Ascension / Et Resurrexti / Auferstehen - Arise in Love Sublime, Arise - Spirit). Er zijn ook songmatiger passages waarin de rol van zanger Joe Cairney prominent is en de inmiddels bekende COE-sound gewoon present is. Twee korte volgende tracks betreffen een epiloog en een single-edit.
Het Britse Legend vierde z'n 25-jarige jubileum in 2013, al bestond de band tussen 1998 en 2008 niet. Oerleden Steve Payne (toetsen, bas) en John Macklin (drums) richtten de band in 2008 opnieuw op en in 2011 verscheen het vierde album "Cardinal Point". "Spirit" is album nummer vijf. De band maakt muziek die invloeden draagt van de psychedelische sixtiesrock van Jefferson Airplane, alsmede Curved Air enerzijds en Britse neoprog anderzijds, maar Legend schuwt ook een feeëriek en folky element à la Loreena McKennitt niet. Nieuw op "Spirit" is een vrij stevige, soms bijna metal-achtige basis in de meeste stukken. Nadeel van zoveel invloeden tegelijk te willen verwerken is een bijzonder druk geluidsbeeld, wat onrustig aandoet. Juist in een wat rustiger stuk als "Crossing The Ways" komt de sirene-achtige stem van nieuwe zangeres Beck Sian goed tot z'n recht. Overigens laat Sian ook in de meer rockende tracks niet met zich spotten. Haar forse sopraan torent als het moet over alle lagen toetsen, gitaar en drums uit.
"Spirit's debut unveiled a band that seemed determine to out-eclecticize everybody else on the California psychedelic scene, with its melange of rock, jazz, blues, folk-rock, and even a bit of classical and Indian music. Teenaged Randy California immediately established a signature sound with his humming, sustain-heavy tone; middle-aged drummer Ed Cassidy gave the group unusual versatility; and the songs tackled unusual lyrical themes, like "Fresh Garbage" and "Mechanical World." As is often the case in such hybrids, the sum fell somewhat short of the parts; they could play more styles than almost any other group, but couldn't play (or, more crucially, write) as well as the top acts in any given one of those styles. There's some interesting stuff here, nonetheless; "Uncle Jack" shows some solid psych-pop instincts, and it sounds like Led Zeppelin lifted the opening guitar lines of "Taurus" for their own much more famous "Stairway to Heaven."" (Richie Unterberger, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
