Een man overdenkt tijdens een zware zenuwinzinking zijn leven door middel van herinneringen aan zijn jeugd
"De Frans-Amerikaanse pianist Jacky Terrasson waagt zich na een rist albums als leider aan zijn eerste solo-opname. Een solo-CD is het geschikte vehikel voor een pianist om thematisch of zelfs autobiografisch te werk te gaan. Zijn interpretatie van "Just A Gigolo", volledig in de stijl van Thelonious Monk, is een warmhartige, maar bijna te nadrukkelijke imitatie van Monks ritmische patronen. Een elegante en mooi gespeelde blues is "Tragic Mulatto Blues". In "America The Beautiful" hoor je zowel invloeden van Monk als Keith Jarrett. Er zit veel melancholie in, alsof hij treurt om de toestand van dat land. Op "You've Got A Friend" neigt hij naar sentimentaliteit. Deze opname heeft vaak een meditatieve sfeer. Het strak gespeelde "Cherokee" is dan weer schatplichtig aan de stijl van Lennie Tristano, maar meesterlijk gespeeld. Het titelnummer is een wervelend stuk, met een grote stuwkracht. Hij sluit af met het stille "Go Round", dat klinkt als een raadselachtig stukje uit een muziekdoos." (KVK, De Standaard)
Tweede soloplaat in een carrière die al eind jaren '60 begon (bij Flying Buritto Bros). Later zat hij bij the Eagles (eerste 4 platen) en Nitty Gritty Dirt Band. Met producer Ethan Johns (bekend van o.a. Ryan Adams en zoon van Eagles-producer Glyn Johns) maakte hij deze verfijnde singer/songwriterplaat, waarop hij z'n subtiele spel op vele gitaren laat horen en hulp krijgt van o.a. Emmylou Harris.
Twentse band die rockmuziek met emotioneel doorleefde zang in de lijn van Live maakt, met af en toe trekjes die doen denken aan jaren tachtig-muziek van U2 en Simple Minds.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
