“How important is the idea of the song to Wooden Shjips? Not at all, judging from the last track on their third album. Initially, it seems “Rising” is just more fuzzed guitars and narcotised vocals. Then it becomes apparent the percussion is backward: neat trick. Oh, and the voice is backward. In fact, “Rising” appears to be a whole song with the tape played in reverse. Nevertheless, there's a pleasing vigour to these psychedelic journeys: “Lazy Bones” and “Looking Out” marry the propulsion of garage-band R&B to trebly, brittle, acid-fried psychedelic guitar, and Ripley Johnson's lead lines are unfailingly inventive, making the songs take flight. It's the unrelenting power of the two-chord drones, though, that is the real draw here, bass and drums throbbing hard enough to add a real heartbeat to songs that might otherwise seem insubstantial enough to melt away. It's enervating, sunbaked and, for all that, rather thrilling.” (The Guardian)
Een Engelse kolonist en weduwnaar jaagt zijn droom na, bijna ten koste van zijn jonge dochter die bij zijn strenge zus achter moet blijven.
Twee broers ontwikkelen zich in de periode 1986-2006 heel verschillend.
"Geproduceerd door Hal Willner, die ook tekende voor het door Lucinda bewonderde "Strange Weather" van Marianne Faithfull. Mede door de inbreng van sessiemuzikanten van diverse pluimage als de uit de jazzwereld afkomstige übergitarist Bill Frisell klinkt West dan ook wezenlijk anders en bovendien afwisselender dan voorgangers "Essence" en "World Without Tears". Zodoende hindert het eigenlijk niet dat deze achtste studioplaat in ruim een kwart eeuw compositorisch bijna een doorslag van dat tweeluik is, terwijl de 13 trage nummers in zo'n 70 minuten dankzij de atmosferische aanpak eerder bezwerend dan langdradig uitpakken. Een geweldig album dat draait om de dood van haar moeder en vooral het stuklopen van alweer een tumultueuze relatie, waarbij ze zich trouwens opvallend vaak rechtstreeks tot haar vertrokken geliefde richt. Hoe desolaat en desperaat Lucinda Williams zich ook mag voelen, defaitisme is haar kennelijk vreemd, wat "West "zowel beklemmend als aandoenlijk en verheffend maakt." (G. Henderickx, Oor)
Mooie, warme plaat vol ingetogen liedjes, die zeker niet onderdoet voor '60 Watt Silverlining'. De hele plaat is geschreven en geproduceerd met Peter Buck, de sound heeft soms dan ook wat weg van REM's 'Out Of Time'/'Automatic For The People'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
