"In februari 2001 vertrok Abbado met zijn Berliner Philharmoniker naar Rome, waar zij te gast waren bij de Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Daar voerden ze alle symfonieën van Beethoven uit. Die reeks is nu, inclusief de al in Berlijn opgenomen Negende, op CD gezet. Het gaat om zinderende uitvoeringen van wellicht het grootste muzikale erfgoed. Abbado toont zich in deze mooie registratie ongekend energiek en vitaal. Dat drukt zich uit in vlotte en strakke tempi die hij consequent hanteert. Hij gebruikt een relatief klein orkest (in de symfonieën 1, 2, 4 en 8 met slechts drie contrabassen), wat de helderheid bevordert. Het resultaat is verbluffend mooi. Analyse en gevoel zijn hier op gelukkige wijze gecombineerd, met als gevolg duidelijke, doorzichtige en opwindende versies van de symfonieën. Met zijn prachtig spelend orkest verleent Abbado Beethovens symfonische oeuvre een karakter en een grandeur zoals die zelden voorkomen." (Doron Nagan, Klassieke Zaken)
Jip krijgt van school de opdracht om een zelfportret te tekenen. Dat zou simpel moeten zijn voor iemand die zo goed kan tekenen, maar Jips gedachten blijven afdwalen: naar de nieuwe jongen in de klas, insecten en de jongen die Jips leven veranderde. Vanaf ca. 13 jaar. Met zwart-witillustraties.
Wist je dat je een draak kunt temmen met melk en dat er op de hele wereld maar één feniks is? Maak kennis met draken, hellehonden, zonnevogels, de djinn en andere fabeldieren. Grote uitgave met veel fantasierijke kleurenillustraties. Vanaf ca. 12 t/m 17 jaar.
Luister-10, april/mei 2014: "Ah, wat een heerlijk heldere beginmaten! Na zo'n tintelende aanhef van Beethovens Trio Nr 6 in Es kan er al bijna niets meer misgaan. Transparantie is troef bij Isabelle Faust, Jean-Guihen Queyras en Alexander Melnikov, die volmaakt op elkaar zijn ingespeeld. Bij alle beweeglijkheid en de bedachtzaam uitgediepte dynamiek blijven volume en timbre volmaakt in balans. Het Allegretto ma non troppo is daar een welsprekend voorbeeld van. In de Finale grijpen alle drie muzikanten hun kans om te schitteren, daarbij vóór alles dienstbaar aan de muziek blijvend. Een integere uitvoering: Een eerlijke, hechte eenheid. De bijnaam van het Aartshertogtrio verwijst naar Rudolph van Oostenrijk, een broer van keizer Franz II en pianoleerling van Beethoven aan wie de componist dit werk opdroeg. Ook hier voeren vitaliteit en toewijding de boventoon, met de puntgave articulatie en fraai geëgaliseerde decrescendi. Alles klintk even aandachtig en oprecht. Een sprankelende CD." (Margaretha Coornstra)
"De premiére van de symfonie vond plaats in 1808 in het Theater an der Wien. Zelfs toen werd het werk direct gezien als een van de belangrijkste uit haar tijd. Beethoven was 34 jaar toen hij aan de eerste versie van de symfonie begon. Er kwamen wat andere stukken tussendoor, zoals 'Fidelio' en zijn 'Vioolconcert', waardoor het vier jaar duurde eer hij het werk af had. Op dit punt in Beethovens leven begonnen de eerste tekenen van doofheid op te komen, wat zijn leven en muziek heftig beïnvloedde. In 2020 is het 250 jaar geleden dat Beethoven werd geboren. Daarom worden het hele jaar lang extra veel spotlights op de componist en zijn werk gezet. Dat was voor dirigent Teodor Currentzis genoeg aanleiding om Beethovens bekendste werk in een nieuw jasje te steken. Samen met zijn ensemble MusicAeterna nam hij de 'Symfonie nr. 5' op, in het legendarische Konzerthaus in Wenen." (avrotros)
"In de concertzaal heeft het Orkest van het Oosten z'n Beethovencyclus zojuist afgerond. Op cd zijn de Enschedeërs pas toe aan aflevering drie, met de Zevende en Achtste symfonie. Die worden gespeeld door 'The Netherlands Symphony Orchestra', want zo luidt de naam waarmee het Orkest van het Oosten zich aan de grote wereld presenteert. Op de bok staat chef-dirigent Jan Willem de Vriend. Met zijn Combattimento Consort Amsterdam beoefent hij al jaren de historische uitvoeringspraktijk op hedendaagse instrumenten. Ook door de Enschedese Beethoven jaagt De Vriend een frisse wind, pittig articulerend en slim getimed. Neem het slotdeel van de Zevende: de felle ritmiek mondt uit in een orkestrale tornado die zich aan de karakterisering 'mooi' onttrekt. Maar des te heftiger toeslaat. (Guido van Oorschot, Volkskrant; waardering; 4 uit 5 sterren)
Opname: 2007, 2008
Lezingen, colleges en gesprekken van de Oostenrijkse filosoof (1889-1951) over esthetica, ethiek en geloof.
"Savall heeft voor deze bijzondere gelegenheid (het is Beethoven-jaar tenslotte) de standaardbezetting van zijn ensemble Le Concert des Nations, uitgebreid met musici afkomstig van de speciaal voor het Beethoven-jaar gevormde Académie Beethoven 250, waarmee het total aantal van 60 in zicht komt. Het resultaat (en daar gaat het uiteindelijk toch om) is spirituele flonkering in alle denkbare orkestrale geledingen, gevat in een volmaakte balans, zeer scherp gearticuleerd, met veel Sturm und Drang', maar gelukkig daardoor onrustig noch gejaagd, de langzame delen niet overijld doch wel expressief diep gelaagd (...) Savall bewijst met zijn interpretatie dat een vlot tempo niet ten koste hoeft te gaan van de uitdrukkingskracht (wat menige dirigent, waaronder het enfant terrible' Teodor Currentzis, helaas niet lukt). Winst is ook de gerealiseerde helderheid, niet in de laatste plaats mede dankzij de pregnante houtblazers en de pittige pauken. De opname is bovendien een juweel.' (Opus Klassiek)
Afvalmethode door het herprogrammeren van vetcellen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
